سلام دوستان.
تحت تاثیر برنامه دیشب دورهمی این تاپیک رو میگذارم. راستش من بعد از ازدواج میشه گفت دیگه رویاپردازی نمیکنم، دیگه واقعیتها رو میبینم و توانایبها و امکاناتم رو. اما اگه شماها هنوزم رویاپردازهستین، رویاهاتون چیا هستن؟ به قول مدیری در حد خونه و ماشین و ایناست؟
من اصلا نمیدونم یه خانم متاهل سی و چند ساله به سن و شرایط من دیگه چطور میتونه رویاپردازی کنه؟ آیا من خیلی افسرده هستم؟ آیا شماها همچنان رویا دارین؟ بیاین صحبت کنیم
من واقعیتهارو میبینم بعد از ازدواج.
تنها چیزیکه درموردش رویاپردازی میکنم مسئله ی بچه س و اصلا نمیتونم واقعیتو قبول کنم که هنوز بعد از چندسال بغلم خالیه و همیشه تو رویاهام دارم با بچه ی نداشتم حرف میزنم 💔
آدما با توجه به کمبودهاشون تو زندگی بیشتر رویاپروازی میکنن
اره شده گاهی اوقات
منکه ندیدم برنامه ی دیشبو ولی ازوقتی ازدواج کردم فقط همینی که توزندگیمه وازپسش برمیامومیبینم یعنی واقعیت!!!
چون دیگه چیزی وجودنداره که تورویابخوام درستش کنم بالای زندگیمومیدونم پایینشم میدونم پس بارویاپردازی فقط خودم اذیت میشم
وای دیشب دور همیو ندیدم حیف شد
منم اصلا رویاندارم داشته باشمم درحد خونه و ماشین انچنانی البته ادم حدیث داریم ارزو های بلند پروازانه وسوسه شیطانه
اره من عاشق رویاپردازی ام. البته بعد ازدواجم کلادیگه رویا پردازی نمیکردم ولی از وقتی باردار شدم دوباره شروع کردم . راجب خیلی چیزا رویا پردازی کردم فقط در حد خونه و ماشین نیست رویاهای بزرگ تری دارم ولی حیییف ک اراده ندارم به واقعیت برسونمشون 😂😂
اتفاقا من دیشب داشتم فکز میکردم من چرا اینقدر تو گذشته ام ؟؟؟؟ دا شاهده تو خونه هندزفری میزارم گوشم و راه میرم دقیقا انگار دارم تو راه دانشگاه قدم میزنم. یهویی یکی جیغ میزنه مامان مامان جیش،دارم. من یهو به خودم میام
