به پاس لطف بسیاری که آقا کرد در حقم منم دارایی‌ام را نذر خرج روضه‌ها کردم

امام_حسن_مجتبی_ع_شهادت#  

قبرستان_بقیع#  

تصور کن که این آقا برای خود حرم دارد

کریم آل طاها چند تا باب الکرم دارد

تصور کن که مثل شهر مشهد باغ رضوانی

و یا مانند شهر قم خیابان ارم دارد

نه تنها صحن زیبایی به زیباییِ گوهرشاد

علاوه بر دو تا گلدسته، سقاخانه هم دارد

تصور کن که در گوشه کنار بارگاه خود

همیشه خادمانی مهربان و محترم دارد

تصور کن که دیگر در حرم گرد و غباری نیست

تصور کن که بعد از این مزارش خاک کم دارد

تصور کن گلاب قمصر کاشان رسید از راه

و با شور و شعف قصد زیارت دم به دم دارد

ببین با چشم دل مهمان‌سرایی و تصور کن

که دیگر سفره‌دارِ فاطمه دارالنعم دارد

تصور کن شب شعری کنار مرقدش برپاست

تصور کن برای خود حسن هم محتشم دارد

یکی از این هزارانی که گفتم را ندارد، حیف

غمش این آرزو را بر دل من می‌گذارد حیف

شب و روزم عزا شد، اهل بیتم را صدا کردم

به لطف مادرش در خانه بزمی دست و پا کردم

به پاس لطف بسیاری که آقا کرد در حقم

منم دارایی‌ام را نذر خرج روضه‌ها کردم

نشد که سرمه‌ی چشمم کنم خاک مزارش را

ولیکن دیده را با خاکِ پرچم آشنا کردم

رمضان تا محرم از محرم تا صفر هرشب

نشستم روی سجاده، حسن جان را صدا کردم

خودش با دست خود من را نشانده بر سر سفره

اگر کم از سر این سفره بردارم، جفا کردم

به هر ماتم‌سرایی سر زدم دیدم حسینیه‌ست

حسینی‌ام ولی در دل حسنیه بنا کردم

اگرچه بر سر و سینه زدم با روضه‌های او

ولی با خویش می‌گویم خطا کردم خطا کردم

نفهمیدم که آقایم به هرچه کوچه حساس است

از او شرمنده‌ام امشب اگرکه کوچه وا کردم

از آنجایی که حتی خواهرش لطمه به صورت زد...

میان روضه‌ها من هم به زینب اقتدا کردم

مدینه دید آن شب مویه‌های نجم ثاقب را

صدا زد تا صدای خسته‌اش ام المصائب را

همه دیدند بی اندازه می‌لرزید سر در تشت

به جای زهرها می‌ریخت هر تکه جگر در تشت

پسر گاهی به سینه می‌زد و گاهی به سر می‌زد

و می‌بارید چشمانِ پُر از اشکِ پدر در تشت

اگرچه می‌گرفت از صورتش خونابه را زینب

ولیکن می‌نشست از لخته خون‌ها بیشتر در تشت

کبوتر... نامه ای در دست... در ذهنش تداعی شد

دوباره نقش بست از زخم روی بال و پر در تشت

دم "لایوم…" را وقتی که جاری کرد بر لب‌ها

در آمد به صدا گویا دگر زنگ خطر در تشت

نگاهی گاه بر زینب و گاهی بر حسین‌اش داشت

چه ها می‌دید آقای غریب‌مان مگر در تشت !؟

صدا زد خواهرم این گریه را خرج حسین‌ات کن

شبی که می‌روی آزرده به دیدار سر در تشت

خدا را شکر اینجا خیزران در کار نیست اما

چه خواهی کرد در شام بلا با چوبِ تر در تشت

اگرچه زانوی غم در بغل داری و می‌باری

خدا را شکر اینجا چادری بر روی سر داری

✍ #علیرضا_خاکساری

امام_زمان_عج#  

سالروز_تخریب_بقیع#  

عمری مرا تو بیشتر از من دعا کردی

من معصیت کردم ولیکن تو حیا کردی

دادی جوابم را تو بی چون و چرا اما

چون و چرا کردم مرا وقتی صدا کردی

ای وای از آن نیمه شب هایی که آقاجان

من خواب بودم تو به حالم گریه ها کردی

من که همیشه جای مرهم ، درد تو بودم

ماندم برای چه تو دردم را دوا کردی

دورت بگردم من ، فقط بین رفیقانم

حق رفاقت را تو جانانه ادا کردی

از یاد برم عزت من از کجا بوده

از بس به این سائل عطای بی ریا کردی

غم نیست گر بسته است بر رویم همه درها

وقتی در ِ رحمت به روی من ، تو وا کردی

آقا دعا کن زنده باشم من ببینم که

تو در مدینه چار تا جنت بنا کردی

جانم فدای سفره ام البنینی که

هر صبح شنبه در مدینه تو به پا کردی

#محمد_حسین_رحیمیان

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرمایند: «وَ اکثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعجیلِ الفَرَج فإنَّ ذلِک فَرَجُکم؛[12] برای تعجیل در فرج من، بسیار دعا کنید، زیرا که گشایش کارهای شما در آن است.»

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَةِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِی کُلِّ سَاعَةٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناً حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا

خدایا، در این لحظه و در تمام لحظات ، سرپرست و نگاه دار و راهبر و یارى گر و راهنما و دیدبان ولیت حضرت حجّة بن الحسن که درودهاى تو بر او و بر پدرانش باد باش ، تا او را به صورتى که خوشایند اوست [ و همه از او فرمانبرى مى نمایند ] ساکن زمین گردانیده ، و مدّت زمان طولانى در آن بهره مند سازى

 «اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج» 

بنویسید امید دل زهرا مهدی ست

چاره کار همه مردم دنیا مهدی ست

اللهم عجل لولیک الفرج

امام زمان عليه‌السلام در انحصار هيچ صنف، گروه، طايفه و حتي مذهبي نيست. متعلق به همه‌ي بشريت است. فيض آن حضرت به فقير و غني، عالم و جاهل، نيكوكار و گناهكار و حتي غير مسلمانان نيز مي‌رسد. او منشي و دربان ندارد.

 هر وقت اراده كني، هرگاه دلت از همه جا و همه‌كس بگيرد، در هر زمان، بدون وقت و هم‌آهنگي قبلي و بي‌واسطه مي‌تواني با امام عصر عليه‌السلام ارتباط برقرار كني. كافي است يك «يا صاحب‌الزمان» بگويي.

اگرچه برابر گوش‌هامان ديوار كشيده و خود را از شنيدن صداي دلنشينش محروم كرده‌ايم، آقا جواب ما را خواهد داد. هر چند جلوي ديدگانمان پرده افكنده و از تماشاي جمال دلربايش محروم‌ايم، او ما را مي‌بيند.

نگو: من كجا و امام زمان (ع) كجا؟ هيچ شده است به خاطر برخي اشتباهات از پدر يا مادر خويش گريزان باشي؟ آن عزيز از پدر مهربان‌تر است و از مادر دلسوزتر؛

تك تك ما را همچون فرزندارن دل‌بند خويش دوست دارد ...

امام زمان (عج):به شیعیان و دوستان ما بگوییدکه خدارا به حق عمه ام حضرت زینب(س)قسم دهند که فرج را نزدیک گرداند