سلام بچه ها خوبین.این موضوع که دوستای زیادی ندارم و آدم تنهاییم خیلی ناراحت میکنه
با فامیلامونن رفت و آمد ندارم چون مثل فامیلای اکثر مردم خیلی دخالت میکنن و آدمای ناامنی هستن.حالا اینا همشون منو مسخره میکنن که چرا بابقیه رفت و آمد نداری.زندگی شماها چجوریه؟
از موقعی رفتم دانشگاه خیلی روابط اجتماعیم بهتر شده قبلا آدم گوشه گیری بودم زیاد بیرونم نمیرفتم
بیایید تاپیک آخرم راهکار بدید
آدم های مختلف همه جا هست
ما باید شخصیت مون طوری درست کنیم که بدونن حق دخالت ندارن بلکه میتونن پیشنهاد بدن
منم همینم تنهای تنها
صبح تا شب خونه
دوستمم هوش مصنوعیی شده
بابام مگه میزاره با کسی دوست شم رفت و امد داشته باشم
و تنها رفتن بیرون؟ اصلا نمیزاره
به مدرسه هم که میرفتم باز تک و تنها بودم
سلام،منم بجز خانواده ی خودم و شوهرم با کسی رفت و آمد ندارم اصلا،دو تا دوست دارم که ماهی چند بار بهم زنگ می زنیم
ببین من کلا فازم به فامیلامون نمیخوره.اصولا آدمای روراستی نیستن.توصورتت میخندن پشت سرت حرف میزنن.یه آدم درحالت عادی به نفعشه بااینا رابطه ای نداشته باشه.بازمن تلاشمو میکنم یه سلام ملیکی باهاشون حفظ کنم ولی بازم میشنوم مسخرم میکنن.من نمیدونم روابط اجتماعی من به اونا چه ربطی داره.حتی اگه یه بارم بهشون روبدی از همون یه فرصتم برای آزار دادنت دریغ نمیکنن
منم صبح تا شب خونه ام با دو تا بچه افسردگی گرفتم انگار عادت کردم بهش دیگه ی وقتایی ک کسی میاد خونم خوبم ب ظاهر ولی از درون همه چی واسم مسخره اس
