خیلی ناراحتم

۴۰ سالمه هنوز مجردم خیلی بده سنت بالا باشه و توزندگیت پول و سرمایه ای هم نباشه ازبچگی از دست پدرم کلافه ام کاری کرد هیچ دوستی کنارم نمونه چون هرکسیو میبینه بهش بدبینه میگه طرف خلافکاره یه موردی داره جالبه که حرفاشم درست ازآب درمیاد ولی حتی تمام فامیل هم ترکمون کردن ازبس که پدرم بدبینه و خیلی زیادم حرف میزنه تن صداش هم بالاس همیشه سرکوبم کرده نه دوستی برام گذاشت نه کمک کرد درسامو بخونم بخدا شبو روز خونه ایم نمیزاره هیچ جابریم میگه خودتون تنهابرین پیاده روی ولی حق ندارین مهمونی جایی برید منم یه مدت سرکاربودم کمردرد گرفتم دیگه فعلا نمیتونم کارکنم چون تحصیلاتی هم ندارم و فقط دیپلم ناقص دارم نمیشه کار درست حسابی پیدا کنم ولی سالهاس مدام از این شاخه به اون شاخه میپرم دوس دارم شغل خودمو داشته باشم ودیگه برای دیگران کار نکنم ولی نمیشه خسته شدم حالا من اگه بخوام مشکلات اصلیمو بگم طولانی میشه ولی هیچچچ کس حتی یک روز تحمل همچین زندگی کسالت آوریو نداره حتی خواهر برادرامم دیگه دوس ندارن بیان اینجا ازبس پدرم پرحرفه و به طرف اجازه نمیده حرف بزنه دیگه افسرگی شدید هم دارم فقط تحمل میکنم خواهشا نگید پدرته چون زندگیمو نابود کرده بگید چکارکنم خواستگارهم مدارم قبلا داشتم