من کلا هر چی میگم بقیه یه حالت جبهه گیری دارن، البته اونایی که دور و برم هستن همدل و هم صحبت من نیستن، اینکه آدم های درستی هم پیشت باشن وقتی عقیده تو میگی، هم خیلی مهمه.
مثلا من میگم آدم موفق همه جا بلده چطور مسیر موفقیت شو پیدا کنه، میگن نهههه فقط اونایی که رفتن موقعیت شو دارن، من میگم آدم با داشتن مادیات تعریف نمیشه، من میگم ذات مهمه شرایط حاشیه ست، من میگم اصل نظر خود آدمه در مورد هر انتخابی و... اما همه ی اینا مخالف داره..
در کل سکوت اختیار کردم و وقتی از غار تنهایی خودم میام بیرون و چیزی میگم، هرررر بار پشیمونم میکنن.