رسیدن به آرامش

 سلام. من در شهر غریب زندگی میکنم و با اینکه یک دختر پنج ساله دارم که بخشی از وقتمو پر میکنه ولی هر وقت که سرم خلوت باشه فکر و خیال میکنم ،اینقدر فکر میکنم که حالم از خودم به هم میخوره انگار در مغزم هزارجور صدا هست همش دارم بقیه رو مجازات میکنم و جواب حرفایی که بهم زدن رو بهشون میگم 

همش در سرم دعواست

خیلی بدبینم خیلی

این افکار آرامشمو ازم گرفته انقد به کارهای بد اطرافیانم فکر میکنم که کلا خوبیاشون یادم میره و بعضی وقتا فکر میکنم هیچ دوست ندارم ببینمشون ولی بعدش به خاطر این فکر عذاب وجدان میگیرم و خودخوری میکنم

ضمنا به شدت هم کینه ای هستم و اگر کسی چیزی بهم بگه دیگه محاله فراموشم بشه البته این اخلاقم کاملا ارثی هست چون مادر و برادرمم دقیقا مثل من هستن

بهم بگید چیکار کنم که آرامش داشته باشم دلم میخواد همه رو ببخشم و دیگه هیچوقت یاد اتفاقات تلخ گذشته نیوفتم

البته اگه بهتون بگم که بخاطر چه مسائل مسخره و پیش پا افتاده ای حرص میخورم شاید تعجب کنید. مثلا سال پیش برادرم گفت دخترت خیلی لوس و بی ادبه مطمئن باش پسر من بزرگ بشه از دخترتو با ادب تر میشه میدونم حرف برادرم به شدت مسخره و بچگانه بود ولی منم آدم بیخودی هستم که نمیتونم فراموش کنم حرفاشو همش یاد رفتارهای بد برادرزاده ام می افتم و در دلم میگم کاش بهش میگفتم بچت خیلی بی ادبه

در حالی که برادرم واقعا با محبت و دلسوزه فقط زبونش تند و تیزه

خودمم خیلی حاضر جوابم و همه از زبون درازم میترسن و سعی میکنن چیزی نگن بهم ولی با این وجود بازم این مشکلات پیش میاد

داغونم و به هم ریخته به دادم برسید

ببخشید که خیلی طولانی شد اینم بگم که فعلا توان رفتن پیش مشاور رو ندارم لطفا کامل و جامع راهنماییم کنید . باتشکر