طلاق یا سازش

سلام ۱۹سالمه شوهرم ۲۶ دو سال و نیمه عقد کردم قبل ازدواج شرط کردم شوهرم بیاد روستای ما خونه بخره قبولم کرد اما بعد ازدواج میگه نه من نمیام اونجا بریم شهر خونه بخریم تو این دو سالم خیلی سعی کرد راضیم کنه بریم روستا خودشون اما زیر بار نرفتم گفتم باید پا حرفت بمونی مشکل اصلیمم همینه که پا هیچکدوم از حرفاش نیس میگه برات پول میریزم نمیریزه باید هی بگم خودش مسئولیت نشون نمیده اصلا براش  مهم نیس حرفایی ک میزنه حرفاش بادهواس الان من بهش گفتم یا میای اینجا خونه میگیری یا طلاق میگه نه من به هیچ عنوان نمیام اونجا و قول میدم همه اخلاقامو درس کنم اما از اونجا خوشم نمیاد سر لج افتاده فک کنم چون گفته نمیام میخواد جلو بقیه بگه حرف من شد نه این.خیلی دروغ میگه و با قسم و آیه باید راست و از زیر زبونش بکشم بد دهنه بی مسئولیته الانم میگه برو طلاق بگیر فکر میکنه من مقصرم که کوتاه نمیام توقع داره کوتاه بیام اما من میترسم کوتا بیام سر این قضیه بعد تو بقیه کارا مثلا قول میده پول بده بهم یا ببرتم مسافرت و کلا همه قولاش که بعد پیش بیاد بزنه زیرشو من‌ هی حرص بخورم نمیتونم بیخیال باشم و خودمو مریض و اسیر کنم و با یک بچه نتونم بسوزمو بسازم. بدبینم هست و اگر به حرفش گوش ندم پرخاش میکنه فوش میده .الانم مامانم چندبار باهاش حرف زده دشمن مامانم شده میگ دخالت میکنه توقع داره هرکاری دلش خاس بکنه هیشکی کارش نداشته باشه اما خب اینم مادره بچه بزرگ نکرده ک یکی ازرا برسه اینجور زجرش بده.از یک طرفم دوسش دارم اونم دوستم داره اما نه من میتونم با رفتارای بدش بسازم همم اون نمیتونه رفتاراشو بذاره کنار قولم میده میگه من همونی میشم که تو بگی و دروغ نمیگمو پا بقیه حرفام میمونم اما ازم نخواه بیام روستای شما اما نمیتونم اعتماد کنم بهش چون هرروز ی رنگی پیدا میکنه چون تربیتش اونطوریه باباشم ازخودش بدتره اصلن فهمیده و‌منطقی نیستن ب جایی ک یادش بده باید پا حرفت واستی میگه ب حرف زن نکن و رو بهش نده ورفتار پدرشم با زناش همینجوره. دوتا زن داره.فاصله روستاهامونم ۱۵ دقیقه بیشتر نیست یا فاصلش با شهر زیاد نیست اما من زنم یک موقع اینجا به مادرم احتیاج دارم بچه ای چیزی باشه غذایی بخوام درست کنم اینجا پیاده مامانم به دادم میرسه اما جاهای دیگه باید سوار ماشین شم بیان سر ازم بزنن اینم سخت میشه رفت و امد حالا اینا به جهنم اصلا اصلا نخواستم کمک حق ندارم که پای شرطی که گذاشتم بمونم یعنی کارم اشتباس که گفتم الا بلا باید پای حرفت واستی؟بهشم‌ میگم یک دلیل قانع کننده بیار که نمیخوای روستای مارو میگه اصلا از آدماش بدم میاد و بهونه های بنی اسرائیلی میاره حرف‌ منطقی نمیزنه هی راضیش میکردم هی باز میزد زیرش الانم ک‌ه میگه اصلا و ابدا نمیخوای خودت برو طلاق بگیر مشاور خوبم اینجا وجود نداره اونم آدمی نیس که بیاد مشاوره. اصلا اخلاقاش خوب نیس که  دلمو به یک چیز دیگش بتونم خوش کنم پرخاشگرو عصبیه فقط تنها دلیل صبرم تا الان دوس داشتنه و آبرو پدر مادرم که دشمن شاد نشن خلاصه خیلی حرصم میده به نظرتون سر این موضوعا طلاق بگیرم؟یا بهش اعتماد کنم وقید شرطمو بزنم؟ درس بشو هست با این فرهنگ و شخصیتش؟توروخدا هرچه زودتر راهنماییم‌ کنید الان بهش قهرمو گفتم دیگ نمیخوام بمونم بگین چه کنم؟اگر میشه مشاوره سایتی یا تلفنی بهم بدید چون حضوری نمیتونم برم هیجا ممنون