حس مالکیت مادرشوهرم نسبت به فرزندانم

با عرض سلام. مادر شوهر من طی بارداری اولم و بعد از اون بچه داری دائم به من القا میکرد که بچه مال من نیست و مال خودشه به عنوان مثال زمانی که باردار بودم علنا در قالب یک شعر میگفت که بچه متعلق به خانواده پدره و مادر رهگذری بیشتر نیست. کارهای بی منطقی که طی این هشت سال انجام داده که به هر طریقی بچه رو به سمت خودش جذب کنه از قبیل خرید خوراکی هایی که برای من و همسرم خط قرمز هستند و یا اجازه انجام کارهایی که در قانون خانواده ما نیست تنها مشتی از این خروارند.... مشاور عزیز ،بچه ی دوم من تا حدود دو ماه دیگه به دنیا میاد و چند روز پیش توی یک جمع گفت که این بچه متعلق به منه و شما اگر بچه میخواید برید واسه خودتون یکی دیگه بیارید و گفت چون بچه ی اول شما فلان مشکل رو داره این یکی رو خودم تربیت و بزرگش میکنم تو هم که شیر نمیتونی بدی از اول میبرمش پیش خودم. اون لحظه به احترامش جلوی جمع چیزی نگفتم ولی دو روز بعد باهاش تماس گرفتم و خیلی با ملایمت و محترمانه گلایه ام رو مطرح کردم .. اور نمیفرمایید که با چه برخورد زننده ای و با صدای بلند و با یادآوری محبت هایی که در حق من کرده و من رو نمک نشناس خوند و گوشی رو قطع کرد . بعد از اون خواهر همسرم با همسرم تماس گرفته بود و قضیه رو به شکلی که مادرش جلوه داده بود مطرح کرده بود. که مابقی ماجرا هم حتما براتون قابل پیش بینی هست. قهر و اختلاف اصلا گویا رفتار بد مادر شوهرم برای همسرم مهم نیست و فقط من به خاطر اینکه بعد از سالها و اون هم به شکلی کاملا مسالمت آمیز اعتراض کردم، این مهمه. خواهش میکنم من رو راهنمایی کنید، دچار مشکل روحی شدم همش کابوس. همش تصور اینکه مادر شوهرم بچه ام رو به زور ازم میگیره. باور کنید به جایی رسیدم که میگم کاش سر زایمان بمیرم تا اون به مراد دلش برسه