چگونه مبتلایان به بیماری دوقطبی ازدواج می کنند و فرزندآوری دارند؟

سلام
با توجه به سوال شما می شه فهمید که در این زمینه اطلاعات خوبی دارید و آگاهی کسب کردید

نکاتی رو در ابتدا باید عرض کنم که توجه به این نکات به ما کمک می کنه که نتیجه گیری داشته باشیم

وقتی صحبت از اختلالات یا اختلال روانی می شه ما باید بدونیم که
اولا: باید به سطحی رسیده باشه که در کارکرد و عملکرد معمول و روزمره زندگی فرد سایه افکنده وفرد دچار نقص و ناکارآمدیدی در عملکرد روزانه و روابط و ...باشه
و دوم این که : در نظر داشته باشیم که صحبت از طیف اختلال به معنی شدید متوسط یا خفیف هستش

با توجه به دو نکته بالا باید عرض کنم هر چقدر اختلال  فرد در انتهای طیف به سمت شدید متمایل باشه کارکرد و عملکرد های او در زندگی روزانه و در تعاملات با نقص بیشتری رو برو خواهد بود
پس طبیعی است در این زمان توصیه داشته باشیم تا بهبود کامل یا نسبی وارد روابط جدی و زناشویی که در آن مسولیت هایی دارد نشه ....و برای بهبود اقدام جدی کنه
اما اگر شدت این اختلالا متوسط و ضعیف باشید با ورود به چرخه درمان که شامل دارو درمانی و رواندرمانی خواهد بود فرد می تونه عملکرد بهتری داشته باشه

از طرفی در دوران آشنایی و پس از ایجاد ارتباط مناسب و صمیمی فردی که قصد ازدواج دارد و در چرخه درمان هم ورود کرده می تواند با فرد مورد نظر در جلسات مشاوره حضور پیدا کرده و جنبه های احتمالی حالت ها و تجارب خود را با وی در میان بگذارد ...تا به اتفاق یکدیگر برای تشکیل یک زندگی خوب اقدام کنند.
نکته اساسی این است که ما این آگاهی رو کسب کنیم که دقیقا چه حالت هایی رو تجربه می کنیم و براش اقدام کنیم و با توجه به این نکته این ما هستیم که روی مشکلات خود کنترل داریم و مشکلات ما، ما رو کنترل نمی کنن...
برای بحث بچه دار شدن در حقیقت باید گفت ما میکسی از اختلالات شخصیتی هستیم که اونها رو منتقل می کنیم و در مواجه با اتفاق های زندگی ممکنه که ژنهای مربوط به بعضی از اختلالاتی که در ما وجود دارند فعال بشن و ممکنه تا پایان عمر هم خاموش بمونن ...
در این مورد نگرانی وجود ندارد مهم قدمهای ابتدایی است که بالاتر به آن اشاره کردم..

شاد و پیروز باشید...