به نظرم آدم اگه از یه غریبه ضربه بخوره عیبی نداره
حتی از دوست هم زخم بشنوه اوکی
ولی وقتی که اونایی که قرار بود همراهت بشن که پله های موفقیت رو طی کنی
همونایی که باید میشدن دلیل دلخوشیت
همونا اگه بشن دلیل گریه هات خیلی بده
من آدم آرامانگرایی نیستم
آدمی نیستم که تو جامعه با کسی بحثم بشه صلح طلبم
اما تو خونه انقدر منو عذاب میدن که به مرگ خودم راضی میشم
همیشه دمبال راه فرارم از خونه و دیگه قسم میخورم حتی اگه بمیرم هم صحبتای دلمو بهشون نگم
سخته اونی که باید همراهت میشد بشه دشمنت اونم بی دلیل
