دیگ خسته شدم با سنم دارم خودمو بدبخت میکنم

بمن همش ۱۷ سالمه خانوادمم درسته سر جاشه  ولی حس میکنم کمبود دارم اونجوری ک باید بهم توجه نمیکنن  رفتارای مامانم اصن خوشم نمیاد کیه ک مامانشو دوس نداشته باشه ولی یجوری اذیتم میکنه  ک  اصن کلا حسی بهش ندارم  مثلا همین چن دقیقه  پیش من کیفمو خونخ پدربزرگم جا گذاشته بودم  رامون خیلی دوره یکم ک رفتیم  خالم زنگ زد گف ک من کیفمو جا گذاشتم میگ ک نمیخاو کیفشو خب کیفمه لازمش دارم  بعد من خیلی ناراحت شدم چیزی نگفتم  بعدش داداشم لواشکاش و جا گذاشته بود داد و بیداد ک برگرد مامانمم خیلی اروم گف ن  زشته تا من گفتم  خب مامان کیفمو میخام  گف میخواسی جا نذاری بر نداری دختره فلان  بعد گفتم چرا اینجوری صحبت میکنی بیشتر دعوام کرد💔 یروزم ک  با ادم خوبه  جرعت نمیکنم یه چی بگم  کلا اعصابش از کسی خورده سر من خالی میکنه نمیدونم بخاطر رفتار اونه من اینجوریم یا ن  نمیتونم حرفامو  بزنم بهش همش دلم میخاد با کسی صحبت کنم اصن دلم میخواد ازدواج کنم دلم میخواد یکی باشه بهم توجه کنه با اون باشم  میدونین فک میکنم کمبود دارمممم 💔💔💔 اصن دگ دارم روانی میشم هر کاریم بکنم  فایده نداره  همیشه نظرمم با مامانم متفاوته و انقد چیزیه ک میترسم بنویسم طولانی شه کسی نخونه🙃 اصن حس میکنم به توجه احتیاج دارم به یه ادم مهربون همیشه میگم من اگ یه دختر داشته باشم اینو میگم اینو نمیگم مامانم زحمت میکشه چیزی میخره ولی با رفتاراش کاراشو بی ارزش میکنه صب خوابم  تو غرق خواب اومده بلند صدام میزنه منم گفتم چیه میگ مرگه😐 چون میدونه دلنازکم  زود گریه میکنم تا گریه میکنم میگ چته  بعدش با حرفاش حالتو بدتر میکنه  دگ نمیدونم چیکا کنم