من دختریم که اخلاقم خوبه
مهربونم
و تو خیلی چیزا درک دارم
و کلا از اون اخلاقا ندارم که تند تند قهر کنم یا طرف مقابلم رو کنترل کنم بگم کجا رفتی با کی رفتی یا بده گوشیت رو چک کنم
آدم ارومی هستم قیافمم خوبه اما هر پسری که سمتم میاد نهایتا یک سال دوام میاره باهام رل باشه همشون آخر سر باهام عوض میشن و سرد میشن و میرن
هیچ وقت هیچ وقت پسری به خاطر من از شهر خودشون نیومده پیشم
در حالی که دوستام که با آقایون از راه دور ارتباط دارن حداقل یک بار اون آقا اومده پیششون حالا تحت هر شرایطی بوده مال یکیشون عشقش ۱۹ سالش بود اما رفته بود پیشش اما اون فردی که من باهاشون بودم در کمال اینکه فرصت داشتن نمیومدن نمیدونم چرا دارم از عشق نا امید میشم
حس میکنم خدا به من سهمی از عشق نداده
نمیدونم چیم کمه
یا چی باعث شده اینطوری بشه
