وقتی به این فکر میکنم که یسری از دختر و پسرا همسن و سال خودمون از وقتی به دنیا اومدن تو پول باباشون غلت زدن و آسایش داشتن دلم به حال خودمون میسوزه.دختر و پسرهایی که الان ماشین زیرپاشونه و باباشون براشون خونه خریده و راحت ازدواج میکنن و دغدغه پول ندارن.چرا ماها از نسل پولداری نبودیم؟دغدغه پول داشتن خیلی بده .اینکه بخاطر پول نتونی کارای مورد علاقتو بکنی ،چیزایی که دوس داری بخری و...!کی میگه دنیا عادلانه اس کجاش عادلانه اس.بعد همون بچه پولدارا که هیچ کاری جز پول گرفتن از ددیشون نکردن میان میگن شما هیچ کاری برای زندگیتون نمیکنید که وضعتون اینه.چطور بعضیا بااینکه وضعشون خوب نیس بچه ای به وجود میارن ماها از نسل همون آدماییم که بدون فکر فقط مارو بدنیا آوردن.دنیا ارزش اینهمه سختیو داشت؟کاش وقتی رفاه و پول بود بدنیامون میوردن تا اینقدر سختی نکشیم هیچوقت یادم نمیره تو دنیا چقدر بهم سخت گذشت حتی روحمم یادش نمیره
با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین نمیشه که تنها با ایتکه بگی دنیا گرده و یروزیم روزای خوب من میاد و ...
این آدمایی که میگم نشستن ،کار کردن ،تلاش کردن تا یه لقمه غذا بزارن دهن زن و بچشون و فقط شکمشونو سیر کنن و نفهمیدن زندگی چیه .بیشتر آدما همینن نگو نه انکار پذیر نیس