ترس هم داره
هفته اول انگار ته یه چاهی بودم و صدام به کسی نمیرسید...توی وجودم خالی بود
الان که ازدواج کردم یاد اون موقع و حالم میفتم گریه ام میگیره
ولی مجبور بودم...انتخاب اشتباهی بود و کسی مدام تو سرم میگفت باهاش خوشبخت نمیشی
دندونی که پوسیده رو یه بار بکش و خودتو برای رنج بعدش هم آماده کن
کم کم دوباره دلت پر نور میشه ولی زمان میبره
من از یه رابطه عمیق اومدم بیرون تا حالا نتونستم کسیو مث اون دوس داشته باشم خیلی سختی کشیدم فراموشش کنم خیلی ضربه خوردم
ولی بعد اون
یکی دیگه اومد تو زندگیم چن ماهه
خیلی خاص بود ارامشی که بهم میداد رو از کسی نگرفته بودم تاحالا
یجور عجیب پشتم بود
مشکلمون همین بلاتکلیفیه چن روزه پیم نداده
یجوریه حس میکنم چن سالا میشناسمش
نمیدونم ته رابطه چی میشه ولی اینو میدونم که به هم نمیرسیم😔
