حتی یه فیلم هم نمیتونم ببینم😐💔

دقیقا من تو این حالم خیلی دقیق توضیحش دادی

فقط من به درجه ای رسیدم که شوق ادامه ی زندگی هم ندارم اونم خیلی بی دلیل و مسخره

حتی با لینکه مریضم قرصامم نمیخورم

شما روانشناسی؟

میدونین چقد این حالت طول میکشه؟

ببخشید میشه ازتون ی راهنمایی بخوام؟

من امسال اولین سال کنکورم بود تجربی و تمام زندگیمو گذاشتم پای کنکور و هدفم داروسازی روزانه بود و تنها رشته ایه ک خوشحالم میکنه ولی انگار قبول نمیشم...خانواده ام درکم نمیکنن و هر لحظه منو تخریب و تحقیر میکنن مخصوصا داداشم،میگ تو ضعیفی زودرنجی بچه ای...حتی تو اتاقمم نمیتونم راحت گریه کنم چون بازم اون حرفا رو میشنوم...من اگ ی سال پشت بموتم میتونم ب هدفم برسم اینو مطمینم ولی جو خونه خوب نیست...ب نظرتون امسال ی رشته ای برم ک خوشحالم نمیکنه و حسرت میخورم یا این وضعیت سخت رو ک روحمو شکوندن تحمل کنم؟!

شنیدی میگن ترک عادت موجب مرض است؟

تو حداقل برای چند ماه عادت کردی که هر روز مثلاً قرابت معنایی، ریدینگ زبان، مسائل شیمی و ... کار کنی. پیشنهاد میکنم الان هم همین کارا رو انجام بدی ولی با یه سری تفاوت عمده.

به عنوان استعاره ای از قرابت معنایی کار کردن هر شب خودت رو با یه لیوان شربت، چای یا نوشیدنی و ... به خوانش چند بیت شعر دعوت کن. اگه بتونی قطعات خواننده هایی مثل استاد شجریان، علیرضا قربانی و ... هم گوش بدی که بهتر، لذت دنیا و آخرت رو با هم داری! البته بهتره شبها چای یا قهوه نخوری که خوابت به هم نخوره.

به جای ریدینگ زبان کار کردن میتونی یه سری داستان کوتاه انگلیسی بخونی یا یه پادکست پیدا کنی که داستان های کوتاه انگلیسی داشته باشه و هر شب بهش گوش بدی. اینطوری هم زبانت رو تقویت کردی و هم زنجیره عادتی که داشتی رو حفظ کردی. اصلاً اگه دلت خواست تایمش رو به یادگیری یه زبان جدید اختصاص بده! 

اگه امکانش رو داشتی میتونی یه سری آزمایش شیمی برای خودت انجام بدی. مثلاً «کتاب طلایی آزمایش های شیمی» کتابیه که آزمایش های جالبی توی دنیای شیمی رو توی صفحات خودش گنجونده. 

توی تاپیک هات دیدم که یه جا اشاره کرده بودی به کارای تحقیقاتی علاقه داری و خُب اسمی که برای پروفایلت گذاشتی نشون میده که هدفت احتمالاً همون سه رشته برتر علوم تجربیه که بدون شک کارای تحقیقاتی از اساس این رشته ها هستن. میتونی توی تایمی که داری با آمار، دیتا ساینس (Data Science) و ماشین لرنینگ (Machine Learning) آشنایی پیدا کنی. این میتونه حسابی به وجدت بیاره و شاید همین یه مورد حالت رو از این رو به اون رو بکنه!

در کنار همه اینا یا هر ابتکار شخصی که میخوای داشته باشی اگه بتونی ورزش رو هم توی برنامه ات داشته باشی خیلی به بهبود روحیه و حس و حالت کمک میکنه ضمن اینکه ممکنه احتمالاً توی دورانی که برای کنکور آماده میشدی یه مقدار اضافه وزن پیدا کرده باشی. پیاده روی یا دویدن روزانه مخصوصاً توی صبح هم به کاهش اضافه وزن احتمالی ات کمک میکنه و هم روزت رو میسازه. اگه ورزش یا کلاً هر فعالیت دیگه ای که انجام میدی رو با سیستم پاداش همراه کنی احتمالاً توی ثابت قدم موندن مصمم ترت میکنه. مثلاً با خودت شرط کن که اگه از شنبه تا چهارشنبه 400 تا دراز و نشست رفتم آخر هفته خودم رو یه ساندویچی، بلالی، قهوه ای چیزی بیرون از خونه مهمون میکنم فارغ از هیاهوی دنیا!

تمیزی و نظافت محیط اطرافت (اتاق یا تخت خوابت) هم میتونه بهت حس و حال خوب بده. اگه امکان و حوصله اش رو داری یه سری گل و گیاه توی اتاقت بگذار و بهشون رسیدگی کن. اینم میتونه حس و حالت رو بهتر کنه.

راجع به کسب درآمد هم راستش نمیدونم چه مهارت یا مهارت هایی داری که بتونم پیشنهاد خاصی بهت بدم. در کل اگه بتونی پیش یه آشنایی یا کلاً توی فروشگاهی چیزی که با مردم سر و کار داشته باشی توی این مدت مشغول بشی، البته اگه برونگرا باشی، میتونه روحیه ات رو بهتر کنه و یه آب باریکه ای هم برات ایجاد کنه. در هر حال همچین تصمیمی رو با در نظر گرفتن همه جوانبش (چیزایی که ممکنه توی محیط کار ببینی یا برات پیش بیاد و ...) اتخاذ کن.

سلام؛

اینکه بخوای پشت کنکور بمونی همراهی خانواده ات رو هم می طلبه. باید سعی کنی بفهمی ریشه این سرکوفت زدن یا به اصطلاح تحقیر کردنشون چیه و به کجا بر میگرده و اساساً چرا تحقیرت میکنن. مثلاً از همون بچگی به برادرت بیشتر از تو اهمیت میدادن و مثلاً میگفتن از تو بهتره یا ... ؟

 اگه محیط خونه خوب نیست میتونی سالن مطالعه یا کتابخونه رو امتحان کنی ولی نمیتونی 24 ساعت روز رو اونجا باشی. حداقل یه بخشی از روزت رو خونه هستی و اگه تحقیرها پابرجا باشه میتونه حالت رو حسابی خراب بکنه. پس توی قدم اول سعی کن ببینی حرف حساب خانواده ات چیه!

توی قدم دوم مطمئن شو که علاقه ات به داروسازی از درون خودت نشأت میگیره (به معنی کلمه واقعیه) و تحت تأثیر محیط یا یه سری شنیده ها و دیده ها نیست. توی این بازه سنی که شخصیت آدم دیگه داره مراحل آخر تکاملش رو طی میکنه شاید یه همچین تصمیم گیری قاطعی راجع به آینده سخت باشه مخصوصاً که شرایط فعلی کشور آدم رو از نفس کشیدن هم دلسرد میکنه. ببین هدفت از داروسازی خوندن یا داروساز شدن چیه. مهاجرت کردن، کسب درآمد، ارضای یه علاقه ای که از درونت فوران میکنه و یا ... . 

توی قدم سوم سعی کن یه کپسول اکسیژن اضافی برای خودت مهیا کنی. فرض کن به هر دلیلی نتونستی داروسازی بخونی، خُب حالا تکلیف چیه؟ قراره چیکار کنی؟ اینکه یه مهارت بلد باشی حداقل میتونه کمک کنه که وقتی توی همچین شرایطی قرار بگیری احساس پوچی نکنی و باور کنی که ارزشمندی. 

در نهایت ببین با پشت کنکور موندن قراره چی به دست بیاری. یه برآوردی از مصارف و هزینه هاش داشته باش. ببین با توجه به شرایطت می ارزه که یکسال دوباره براش بجنگی و مجدد شانست رو امتحان کنی؟

اگه دیدی امسال حس و حال کنکور دادن دوباره رو نداری در صورتی که علاقه ات جداً واقعی باشه، خُب چه اشکالی داره اگه بتونی بعد از یه سال یا دو سال با یه تجدید قوا دوباره برگردی سر وقتش؟ اگه سرکوفت هایی هم که بهت میزنن فرضاً ریشه در این داشته باشه که مثلاً ببین داداشت دانشجوعه ولی تو دانشجو نیستی، توی خونه نشستی و هیچ کاری نمیکنی و ... خُب طبیعتاً بعد از گذشت چند سال هم یه ممر درآمدی (هر چند اندک) پیدا کردی و هم دانشجو شدی. ضمن اینکه ممکنه تا چند سال دیگه شخصیت مستقلت رو به رسمیت بشناسن و از تصمیمت استقبال بکنن.

اگه میخوای حرفت رو به کرسی بنشونی باید ثابت کنی که منم هستم و شخصیت مستقلت از برادر یا هر کس دیگه ای رو برای خانواده ات توجیه کنی.

توی این مسیر پر پیچ و خم قطعاً همراهی یه روانشناس یا مشاور تحصیلی میتونه بهت کمک شایانی بکنه.

موفق باشی.

من روانشناس نیستم.

میتونم بپرسم چه بیماری دارین؟

تا حالا پیش مشاور یا روانشناس رفتین؟

بیماری خاصی نیس تنبلی تخمدان خفیف

نه ینی اصلا لازم نبوده تا قبل کنکور خوب بودم

به نظرم داشتن همچین احساسی تا یه حدی طبیعیه و احتمالاً بعد از اینکه تکلیفت روشن بشه بهتر بشی. البته تنبلی تخمدان ممکنه یه خرده روی خلق و خو هم تأثیر بگذاره. ممکنه پزشک معالجت توی سیاهه داروهایی که تجویز کرده باشه برای این مورد یه پیش بینی از قبل کرده باشه. سعی کن داروهات رو منظم و مرتب مصرف کنی و اگه احساس میکنی که تنبلی تخمدان واقعاً خلق و خوت رو تحت الشعاع قرار داده حتماً با پزشک معالجت راجع بهش صحبت کن.

اگه این علائم ناقوس بی صدای افسردگی باشن باید به فکر تراپی و مشاوره باشی تا افسردگی احتمالی ات وارد مراحل حاد نشه.

در ضمن توی انتخاب مشاور یا روانشناس خیلی دقت کن. سوای داشتن تجربه و سواد لازم، متأسفانه اخیراً کم خبر تعرض و تجاوز از جانب مشاورنما یا روانشناس نماها شنیده نمیشه! سعی کن با حقوق خودت به عنوان یه درمانجو آشنا بشی تا مثلاً به بهونه انجام روش چرتوسوری! بدنت رو لمس نکنه و یا ... .

خیلی ممنونم ازت عزیزم

نه داداشم همش بهم انرژی منفی میده ک نمیتونی و تو ضعیفی برای اینکار و بیسوادی بی عرضه ای و هرچی از دهنش در میاد تقریبا مزگ من سعی میکنم جوابشو ندم  و کلا باهاش هم کلام نشم ولی خب بازم ب بهانه ای اذیتم میکنه حتی بخاطر حرف اون نمیتونم تنهایی برم بیرون ک کلا بهم بدبینه،درصورتی ک وقتی میگم من دیگ ب سنی رسیدم ک خوب و بدو ازهم تشخیص بدم و از خودم دفاع میکنم ولی آخرش میگن ببین چ دختر سرخودی شده!

خانواده ام حس میکنم زیاد براشون مهم نیستم،چون ی جورایی از حرف برادرم دفاع میکنن،کلا خیلی احساس تنهایی میکنم...داروسازی رو راستش هم علاقه به محیطش داشتم و هم میخواستم بعدا مهاجرت کنم درواقع شاید بخاطر پولش...فک میکنم شغل دیگ ای نیس ک هم ازش لذت ببرم هم پول دربیارم کلا سردرگمم😭ولی فک کنم رتبه ام نمیرسه شاید ی رشته دیگه ای رو انتخاب کنم و کلا برم...از خودمم خستم...بعضی وقتا کارای بد ب ذهنم میرسه ولی باز پشیمون میشم...حس میکنم افسردگی گرفتم چون هیچ کس درکم نمیکنه💔چن سالی هم هست فقط خونه موند بخاطر درس💔

اره حق با شماس یسری قرصایی هم که مصرف میکنم هورمونیه و احتمالا از اونم باشه عوارض جسمیشم کم نبود

درست میگین یمدت صبر میکنم اگه بهتر نشدم حتما میرم پیش روانشناس ممنونم از راهنماییتون❤️

چه دنیای کثیفی شده🤦🏻‍♀️

ممنونم واقعا لطف کردین