ارزو

بعضی ها همینطوری هستن.ندیدی مگه از اولش.

زندگی منم تقریبا اینجوریه

از این که به بعضی چیزای خونه کار نداره حرصم در میاد مثل همون تزیینات و.... اینا که گفتی

یجورایی هم خونه این 

شاید بشه بهترش کرد حتما راه حل هایی هست که یه زندگی رو به شور و شوق اورد

حتما افسرده ست

با مشاور صحبت کنید اگر جواب نداد و واقعا اونه که ازتون سرد شده،خودت و پسرت که ماشالله بزرگ شده برین دور بزنید تا با پسرت جور شی در آینده لاقل پسرت کنارت باشه

عزیزم.عمه ی منم همسن و سال شماست و دخترش هم ۱۷ سالشه

شوهرش دقیقا همینطوره.اصلا با هم بیرون جایی نمیرن چون شوهرش همش بی حال و خشکه

اما عمم برای خودش ماشین خرید،با همکاراش بیرون میرفتن، واسه خودش کلاسای مختلف میرفت ،یوگا میرفت همه کار می‌کرد.سعی کرد همسرش رو درست کنه اما نشد و با خودش گفت چرا باید پاسوزه همچین شوهری بشه؟

الان واسه خودش زندگی میکنه.راست میگید پسرتون شاید نتونه همش با شما وقت بگذرونه،

اما فردا پس فردا وضعیت بدتر میشه و تنها تر میشید

پس با دوستاتون هر چقدر زودتر ارتباط بگیرید و بیرون برید.با هم ورزش برید،پیاده روی چیزی.

این پیام رو برای پست آخرت نوشته بودم

متاسفم به خاطر سختیهایی که کشیدی مطمئن باش ذخیره آخرتت هست به نظرم بیشتر از هر چیز خسته ای خالی کردی نیاز به استراحت داری.... حرفای فلسفی خیلیه این که اغلبمون درجات بالای سختی رو تو فرمای مختلف کشیدیم که خب خودت بهتر میدونی اما به نظرم با اینایی که تعریف کردی در رابطه با شوهرت طلاق و جدایی فکر درستی نیست بلکه اول از همه برو خودت روان شناس کمی خالی بشی از بار این همه ناراحتی ها و بتونی بپذیری مریضی همسرت رو بعد زوج درمان برو و همسرت رو ببر و از طریق مشاور خیلی قاطعانه بهش برسون اگر خودش و رفتاراش رو هیچ اصلاحی نکنه ممکنه از دستت بده مطمئنم همسرت حاضر نیست شما رو از دست بده 

بیشتر این تحقیراش هم به خاطر سرپوشوندن ضعف خودش و فشار معلولیتش هست به خودت نگیر