شوهرمو جادو کرده بودن❗ سرگذشت واقعی✅

پارت ۱: سرگذشت حوریه همون رمانی که خیلی وقته قول دادم تقدیم نگاه های قشنگ تون 😍

قلم را با نام پروردگاری که جان و جهان را آفرید ، به دست میگیرم .

میخواهم که سرگذشت کهنی را بازگویم . سرگذشتی که پر از حیله و مکر است ،

همان دختر بخت برگشته ی مش حیدر که دل را به نا اهلی سپرده بود .

گاهی میدانی غلط راه می‌روی ولی باز قدم بر می‌داری ....

گاهی اشتباهات کوچک و بزرگت را از بری ولی باز تو مرتکب میشوی ....

عشق تنها حسی است که عقل را از سر بیرون می‌راند ‌.

در آن سالها دوازده ساله بودم ، قومی از ایل بختیار بودیم . در دل کوه های زاگرس زندگی می‌کردیم .

من بچه سوم خانواده بودم .

برادری بزرگتر از خود داشتم که هر روز برای کمک به پدر و پدر بزرگم با عمو زاده هایم به جنگل میرفتند و هیزم میشکستند .

خانواده ای ۶ نفره را تشکیل داده بودیم ،

اولین بچه خواهر بزرگم بود که کمی پاهایش لنگ میزد . طبق تعریف های مادرم بهمن ماهی که برف سهمگینی زمین را سفید پوش کرده بود تب و لرزی شدیدی باعث تشنج او شد .

قیافه ای معمولی داشت ، رنگ پوستش سبزه بود . چشم هایی کوچک و مشکی داشت  موهایش آنقدر کم پشت بود که هیچ وقت روسری را از سر در نمی آورد و ویرا نام داشت ، بعد از ویرا برادرم به دنیا آمده بود که قد و بالای بلندی داشت به زبان قوم بختیاری یَل رشیدی بود .

سوسوی امید خانواده ما و چشم و چراغ ایلدا جان ( مادرم ) بود ، پدرم بدون تیلا ( برادرم ) جایی نمی‌رفت همیشه کنار هم اوقات میگذراندند .

من و خواهر کوچکم معمولا بیشتر روز را مشغول کار بودیم .

پس از آن دو من و خواهرم که اسم هایمان

حوریه وآساره (خواهر کوچکم ) بود .

دو سالی اختلاف سنی داشتیم ، تنها تفریح ما زمانی بود که برای آب آوردن از سر چشمه نزدیک روستا میرفتیم .

چند دقیقه ای را بیرون از خانه به سپر می‌بردیم در صورتی که جوه یا همان پیراهن رنگینی را که

ایلدا جان سالی یکبار برای ما می‌دوخت تن می‌کردیم و با روسری توری شکلی هم نیمی از جوه را می پوشاندیم .

من همیشه داستان میزارم 

اولین باره تاپیکمو میبینی؟

ما دسته جمعی زندگی می‌کردیم ، حیاطی بزرگ که دور تا دور آن را درختان کاج و سرو احاطه کرده بودند .
گوشه گوشه ی حیاط اتاق داشت و هر اتاقی که درش باز میشد چندین اتاق دیگر را در خود جا داده بود .
هر چند که درکل روستا تمام خانه ها نزدیک بودند .
بیشتر اوقات کارای ایلدا جان را می‌کردیم و با آساره راهی خانه عزیز جون میشدیم که سمت چپ حیاط بود و از خانه همه ما بزرگ تر بود . در رسوم خان بابا ( پدربزرگم ) همیشه عمو زاده ها از بچگی شیرینی خورده هم بودند تا ۱۵ سالگی که ازدواج می‌کردند .
یادمه دو سال پیش سیزده به در مسابقه سوارکاری گذاشتیم از تمام عمو زاد های پسر هم جلو تر روندم ، حتی تیلا هم که سوارکار مشهور محسوب میشه حریف من نشد .
خان بابا همونجا گفت :
《 هیچ کدوم لایق حوریه نبودید ، پس میزارید که از ایل های کوچه و همسایه بیان . 》
ما طایقه ای به ظاهر معروف بودیم که خان بابا هر سال عید خان بزرگ را دعوت میکرد و مراسم عظیم و باشکوهی به مناسب پا گشایی خان بزرگ برگزار می‌کردیم .
عمو هام دختر ندارند و تک دختر های طایفه‌ چخمایی من و دو خواهرام هستیم .
شاید سوال باشه که چرا تا به حال خواهر بزرگم ازدواج نکرده ؟!
ولی خواستگار نداشت دو نفر آمدند که بعد از دیدن قیافه ویرا پا پس کشیدند و فامیل هم به خاطر لنگان راه رفتنش جلو نیومدند .
خان بابا دختر دوست نیست ولی اسم حوریه از روی ورد زبونش کنار نمیره .
منم از جون و دل براش مایه میزارم .
با صدای جیغ و هلهله مامان و خانم عمو هولی از مطبخت کنار حیاط بیرون میزنم .
قطره های آب از دستام می‌چکید با کنار جوه پیراهنم آب دستام رو خشک میکنم .
تیلا خونین و خاک آلود جلوی در اصلی پخش زمین شده بود .
ایلدا جان بالا سرش نشسته بود و به زبان بختیاری روله روله میکرد .
تندی به طرف اتاق خودم دویدم ، از صندوقچه چوبی که عزیز جون بهم داده بود پارچه سفیدی را بیرون آوردم و پاره اش کردم .
با پارچه و کوزه آب به سمت تیلا دویدم .

خیر 

این یه داستانه 

تاحالا قصه نخوندی :(

تا بالای سرش رسیدم صدای اه و ناله اش تمام فضای حیاط را پر کرده بود .
سریع دستمال را تر کردم و لکه های خون گوشه پیشانی اش را پاک کردم .
_  داداش جون چی شده ؟؟
با ناله دستم را فشرد .
_ آی یواش ، چنگیز خان میخواهد بیاد حمله کنه
زیر دست و پای پسراش افتادم تا تونستن کتکم زدن نامردا تنها گیرم آوردن یک بلایی سرشون بیارم .
ایلدا جان ضربه ای به گونه اش زد .
_ الهی دستاشون بشکنه ، به خان بابا میگم پدرشونو در بیاره .
سریع گفتم :
_ وای مامان تو رو خدا دردسر درست نکن . میخوای خان بزرگ بفهمه ؟! باز جنگ بشه ؟
بعد از پانسمان زخم سرش راهی خونه شدم .
دیگ مسی برنج را جا به جا کردم ، مشغول هم زدن خورشت شدم .
پیله ها را پر از  ماست کردم و ظرف ها را در سینه چیدم .
صدای در زدن های پی در پی بابا به گوش می‌رسید ،
صدا زدم :
_ آساره کجایی درو باز کن .
از سکوی بالکن پرید و به سمت در رفت .
بابا مثل همیشه خسته با کمری خمیده وارد شد . عمو هام هر کدوم به سمت خونه هاشون رفتن . پسر عمو جلال ( سهند ) همیشه زیر چشمی مطبخت خانه را نگاهی مینداخت و میرفت .
هر روز هول میشدم و گره روسریم را محکم می‌بستم .
حسی از جنس علاقه بهش نداشتم ولی نگاه های او سراسر عشق بود .
گاهی لیوان آب را بهانه میکرد و تا دم در
می آمد ولی من آب را تا جلوی پله می‌بردم به گوشه ای از مطبخت که دید ندارد پناه می‌بردم .
ایلدا جان صدایم می‌کند ، دست می جنبانم و سینی را زیر بغل میزنم .
تا وارد اتاق میشوم سفره را پهن میکنم و ظروف را یکی پس از دیگری میچینم .
بابا با دیدن تیلا در گوشه خانه حالش گرفته می‌شود ، چند لقمه ای به اجبار و اصرار ایلدا می‌خورد و کنار می‌کشد .
دستش را زیر چانه گذاشته و به فکر فرو رفته . جز ایلدا هیچ کداممان  در حضور بابا حرفی نمیزدیم تا مبادا اوقاتش را تلخ کنیم و از خانه گریز شود .
کسی در اتاق را کوبید که پیش دستی میکنم و و از جا بلند میشوم .
با دیدن سهند تن و بدنم میلرزید ، دستی به پیراهنم میکشم ونگاهم را به کف زمین انداخته ام .
تعارف میکنم .
_ بفرمایید داخل .
خان بابا عمو جان را صدا زدن .
_ چشم میگم خدمتشون بیان .
بدون کلامی رفت .
زیر لب در گوش ایلدا نجوا کردم .
_ خان بابا صداش زده .
چشم هایش را روی هم فشرد و اشاره به ظروف شام کرد .
سریع با اساره سفره را جمع کردیم و به سمت مطبخت رفتیم ، باید ظرف ها را در حوض حیاط میشستیم ولی حضور سهند کفریم میکرد .

به همین خاطر ویرا و اساره را فرستادم .

ویرا که متوجه نگاه های سهند شده بود بازویم را کشید .

_ مبادا با سهند بگو و بخند راه بندازی !!

هول و دستش پاچه جواب دادم .

_ نه به خدا ابجی چه حرفیه ازش خوشم نمیاد پسره هیز .

_ هیسس ،  سرت به تنت اضافی کرده ؟!

_ حوریه اگه بابا بگه زن شو جز چشم کلامی نمیگی که دیگه خون و خونریزی راه میوفته !

_ ابجی نمیخوام خدا نیاره اون روز و چی میگی ؟

با هر مکافاتی بود از دست ویرا رهایی پیدا کردم .

از خستگی کمرم درد میکرد ، دلم خواب میخواست .

 از صبح الطلوع سر پا بودم مطبخت را جارو زدم با چشمایی که خواب ازش می‌بارید وارد حیاط شدم .

 صدای پچ زدن های مامان و زن عمو هام توجهم را جلب کرد . سرم را که بالا اوردم تمام زنان فامیل را تماشا کردم که گرد تا گرد یکدیگر  جمع شده بودند ، گویا خبر بدی در راه بود .

سهند که همیشه مهره خبر چین فامیل بود با هیجان از اتاق خان بابا بیرون آمد تا خبر دهد . میخواستم بروم که ایلدا دستم را کشید و در گوشم پچ زد .

_ کجا فرار میکنی ؟؟ حوریه این پسره که هر کاریم کنه خان بابا تو رو بهش نمیده پس استوار و محکم رفتار کن .

کمی به خود می آیم و سعی میکنم تسلط خود را حفظ کنم . 

خبر رسیده که خان بزرگ چون عقیم است می‌خواهد دختری از میان ده به همسری انتخاب کند .

همه دختر هایمان در گوشه ای از ذهنشان آرزو می‌کنند که ای کاش آن دخترک آنها باشن !

 خان بزرگ تمام زمین های کشاورزی کوه های زاگرس را در حیطه ی سلطه خود قرار داده . ثروتی کلان دارد .

 قیافه اش را چند باری از پنجره چهل تیکه آشپزخانه تماشا کردم .

مردی اسب سوار و قد بلند با سیبیل های حیدری چشمانی عسلی رنگ با آبروانی پر پشت دارد .

 کتی بلند را به تن می‌کند و با آباهدی عظیم گام بر می‌دارد .

 نمی‌دانم چرا دوست ندارم آن دختر من باشم ! ولی همه چشم ها اول از همه روی اجزای صورت من نقش می بندد .

 خان بابا همیشه قسم به خدای بالای سر می‌خورد که دختری به زیبایی من ندیده ، هر چند خودم کم پیش می آید که به ایینه بنگر .

من نمی‌خواهم زن سوم خان شوم در عمارت شنیده ام خبر های خوبی نیست من به تک اتاق پدری خود قانع ام !

طولی نکشید که عمو هایم یکی پس از دیگری از اتاق خان بابا بیرون آمدند .

خان بابا با عصای چوبی اش آخرین نفر از در اتاق خارج شد .

 تماممان سلام کردیم .

اولین نفر نگاهی به گردی صورت من انداخت و گفت :

_ حوریه بابا جان بیا اینجا .

نمیدانم چرا تحمل وزن پاهایم سخت شد .

گویی به زمین با میخی چسبیده بودم ، شاید از قصد خان بابا با خبر بودم .

حرکتی از من سر نزد ، مادرم بیشگولی از کنار پهلوم گرفت و به سمت جلو هولم داد .

 با پاهای لرزان قدم برداشتم .

خون در رگام یخ بست .

 نزدیک خان بابا که رسیدم شانه هایم را بین دستانش حصار کرد و با صدای بلند اعلام کرد :

_ فردا پس فردا خان بزرگ تشریف میارن .

 بساط جشن رو برپا کنید نمیخوام چیزی کم و کسر باشه !

 مطمئنم حوریه رو به همسری انتخاب میکنه و فامیل میشیم .

تک ضربه ای به شانه هایم زد و با برقی که گوشه چشمانش می‌بارید ادامه داد :

_ بختت بلنده پدر جان تو باعث میشی فامیل خان بزرگ بشیم . 

دلم گریان بود ولی جرئت نفس کشیدن را هم نداشتم .

 میخواستم های های گریه کنم به روزگاری که نمی‌خواهمش ...

 حال با دوری از خانواده چه کنم ؟!

 تمام امیدم به خود خان بود تا بلکه من را نپسندند .

بعد از آن روز ایلدا تک به تک کار هایم را زیر چشم نظاره میکرد . مشغول پختن شیرینی و تدارکات میهمانی بودیم ‌.

سهند عجیب دمق بود ، دست و دلش به کار نمی‌رفت .

همه ما می‌دانستیم که به چه اندازه مرا دوست می‌دارد و حالا خان بزرگ تمام نقشه هایش را بر آب کرده بود .

دست و دلم می‌ترسید ، قرار بود من با این سن کم وارد عمارتی شوم که بار ها شنیده بودیم چه بلا هایی بر سر کنیز هایش آورده اند .

فقط از خدای بالای سر کمک میخواستم تا این کار  عملی نشود ‌‌.

طبق معمول با آساره کوزه های آب را به دوش کشیدیم تا آنها را از سر چشمه پر کنیم .

تا با دیدن طبیعت بکر اطرافم برای دقایقی از آینده نا فرجامم جدا میشدم .

آساره تا سر چشمه یک بند تعریف کرد .

_ آجی برات کلی طلا میخرن ، میدونی چقدر پولداره !!! 

کاشکی کاشکی ! من جای تو بودم...

 تو خیلی خوش شانسی .

نفسم را با حرص بیرون فرستادم تا این ماجرا را تمام کند .

من برای رهایی از داستان ازدواج به بیرون پناه آورده بودم و حال او مرا به حال خود واگذار نمیکرد !

_ وای آساره تو تمام مدت راه رو یه نفس حرف زدی بسه ! تمومش کن . الهی نصیب تو بشه بری اونجا تا بفهمی چه خبره !! 

با حسرت نالید :

خوشگلا نظرتون تا اینجا درمورد رمان حوریه چیه؟؟

خوشگلا لایک و کامنت فراموش نشه ♥️

با حسرت نالید :

_ اول من سنم کمه ! دوم چشم و ابرو های مشکی و کمند خودت و با من یکی میکنی ؟؟ 

خودتم خوب میدونی هر پسری میبینت دست و دلش میلرزه .

صدای تیر تفنگی به گوش رسید .

 آساره جیغ زنان پشت سر من پناه برد .

گوشه پیراهن را کشید و ملتمسانه نالید :

_ اجی تو روخدا بیا بگردیم .

نکنه چنگیز خان باشه ؟ دیدی دیروز چه بلایی سر داداش آوردن !؟

من که کنجکاو شده بودم دستانم را روی بینیم نهادم .

_ هیس ، ساکت اروم بیا بریم ببینم چه خبره ! 

_ هیییین ، دیونه شدی میخوای منو به کشتن بدی ؟؟

بدون توجه به یاوه گویی هایش به طرفی از کوهپایه که صدای تیراندازی می آمد حرکت کردم . 

با هر گامی که بر می‌داشتم آساره همچون بید به خود میلرزید ، نمی‌دانم چرا ترس در آن لحظات برایم بی معنا شده بود .

تنها حس کنجکاوی و جست و خیزیم در وجودم جوانه میزد .

_ اجی تو رو خدا تمومش کن ، بیا برگردیم 🙏 بابا بفهمه بیچاره میشیم .

_ یه دقیقه زبون به دهن بگیر ، هیچی نمیشه . 

با قیافه ای هولناک پشت سرم راه افتاد .

از دور به نظر می‌رسید مردی سوارکار در نوک قله در حال شکار پرنده است .

پایین قله ایستادم و با قامتی راست فریاد زدم : 

_ آهای غریبه ! کیستی ؟! اینجا چه میکنی ؟؟

مرد که صدایم را به طور واضح نشنیده بود ، جواب داد :

_ اجازه بدید تا پایین بیام .

دستی به روسریم کشیدم و موهایم را مرتب کردم . 

آساره هنوز خمیده پشت سر من پنهان شده بود ، دستش را که به پیراهن آویزان کرده بود پس زدم . 

کمی بعد مرد سوارکار که نزدیک شد با هر قدم نزدیکی او گویی قلب در سینه ام می‌کوبید .

 صدای تپش های قلبم را احساس کردم ، او نیز شنید ....

 حسی متفاوت بود تا به حال همچون حالی را درک نکرده بودم .

شاید این همان حس عشقی بود که عزیز جون در داستان هایشان میگفت .

نمیدانم چه بر سر آمده بود ، که نگاهم را از او نمی‌توانستم بگیرم .

بر روی تک به تک اجزای صورتش قفل شدم ، محو شدم .

خدایا این دیگر چه حال غریبی است ؟! 

زمان را از یاد برده و دل را به او داده بودم .

 با هزار یک مکافات به خود آمدم و سر به زمین افکندم .

زیر لب نجوا زدم :

_ سلام اینجا چه می‌کنید ؟ شما کیستی !

او که همچنان به من زل زده بود گفت :

_ من از شهر برای شکار و مدتی تفریح به اینجا آمدم .

اساره که حال خیالش راحت شده بود از پناهگاهش بیرون آمد و با بلبل زبانی گفت :

" لطفا "

لایک = ۴۰۰ حتما 

کامنت = نفری دوتا دونه قلب فراموش نشه ♥️

بدون_لایک_بخونی_راضی_نیست#  م♡

به نظرتون حوریه عاشق پسر سوارکار شده ؟؟