عشق و تنفر

سلام دوستان . ببخشید این موقع شب تلخ مینویسم اما واقعا حالم خیلی بده. خیلی احتیاج دارم به صحبت کردن و کمک گرفتن. راستش قضیه در مورد پدرمه. کسی که هم کلی عشق پدرانه به پایم ریخته . کلی برای تحصیل و خورد و خوراک و پوشاک بهم رسیده صبح تا شب کار کرده و زحمت کشیده اما از اونطرف هم از وقتی یادم میاد دائما با مادرم جنگیده قبلا ها که دست بزنم داشت شدید و همین باعث میشد من که زجه زدن مادرمو میدیدم ازش بدم میاد نوجوانم که شدم و دیدم تو دعواها دائما کتک کاری داره و و کل فامیل هم میفهمن و من پیش بچه های فامیل خجل زده میشدم دیگه تو رویش درومدم که چندباری خودمم کتک خوردم ولی اصلا به شدت مادرم نبود دلش نمیامد ولی درد داشت بزرگتر که شدم هر خواستگاری کوچکترین شباهتی که پدرم پیدا میکرد چه اخلاقی و چه ظاهری از ترس زندگی ای که از مادرم و پدرم دیده بودم رد میکردم و همین شد که با وجود زیبایی و تحصیلاتی که دارم و همه تحسین میکنن با سی و سه سال سن مجردم و به تازگی هم مشکل تخمدان پیدا کردم و میترسم بزای بچه دار شدنم مشکل پیدا کنم و حالا که من میخوام ازدواج کنم خواستگار خوب نیست همین تنفرم و از پدرم بیشتر کرده که چرا به خاطر پول دائما با مادرم جنگ راه انداخت و هروقتم که ناراحت بود سر خرج هایی که کرد سرمون منت کرد .چرا مادرم با وجود شاغل بودن دائما لباس قدیمی میپوشید که کمک خرج باشه اما باز پدرم قدردان نبود. و همه این فشارها باعث شده چندین ساله که دائما به پدرم با کوچکترین بحثی فحش های بد بدهم و داد و هوار کنم. طوری شده که اونم افسرده شده و حتی از حال بدم میترسه بزنتم چون تمام بدنم از شدت خشم میلرزه . عذاب وجدان دارم که چرا احترامشو نگه نمیدارم اون که با هر بدی ای برامون خرج کرد و انصافا سال به سال به زور برای خودش لباس خرید اما از اون ورم اصلا طاقت غر ها و تلخی زبونی هاشو ندارم خیلی تو عذابم تو رو خدا بگید چه کنم. اینم بگم که متاسفانه پدرم قابل صحبت نیست بارها امتحان کردم با گریه با محبت با نامه باهاش از ناراحتی هام گفتم . ولی اصلا هیچی و گردن نگرفته و باز روز از نو