خاطره ی زایمان طبیعی من ☺️

گفتم بنظرتون چی میشه؟

گفت احتمالا بستری بشی اما از من می‌شنوی بستری نشو چون الان دیگه ظهر شد و معلوم نیست وضعیت چطور جلو بره و زایمانت کی شروع بشه و چقدر طول بکشه ، فردا هم روز پدر هست و تعطیله و تو تعطیلات اصلا آدم کارش به بیمارستان نیفته بهتره .

رفتم بیمارستان و نتیجه سونوگرافی رو نشون دکتر دادم . گفت برو وسیله بگیر بیا بستری میشی..

تو این چند ساعت درد کمرم بیشتر شده بود اما هنوزم پیوسته بود و قطع و وصل نمیشد که بگم درد زایمان هست .

به دکتر گفتم میشه من برم خونه برگردم ؟

گفت خانم بچت حرکتش کمه کجا بری ؟

گفتم آخه وسیله اینا باید بیارم و همراه هم ندارم الان ...

گفت باشه ولی خیلی سریع برگرد !

در اومدم بیرون و موضوع رو به شوهرم گفتم. استرس زیادی گرفته بود و هی می‌گفت نریم خونه و بیا بستری شو بچه تو خطر نیفته.

اما من چون تو همون یک ساعت دوباره حرکت های بچه رو حس کرده بودم ، آروم تر بودم . گفتم نگران نباش بریم خونه سریع برمیگردیم.

تو راه هم به مامای همراهم و هم به مامانم زنگ زدم و شرایط رو گفتم . مامای همراهم گفت پیگیری میکنم و هروقت به چهار سانت برسی میام بالای سرت . مامانم هم گفت الان آماده میشم .

وقتی رسیدیم خونه شوهرم گفت تو برو بالا سریع آماده شو و کاراتو انجام بده منم برم ناهار بگیرم بخوری بعد‌ بریم .

رفتم داخل خونه . راستش خیلی آروم بودم .

تو گروه برای دوستام شرایط رو تعریف کردم و گفتم برام دعا کنید . گفتن برات آیت الکرسی و انشقاق می‌خونیم ... دلم آروم بود . چند ساعت دیگه دخترم رو می‌دیدم . دردم هر لحظه بیشتر شدت می‌گرفت اما همچنان پیوسته بود .

گوشیمو زدم تو شارژ و رفتم دستشویی. شنیده بودم که خیلیا موقع زایمان طبیعی مدفوع میکنن :))) با خودم گفتم بهتره روده هام خالی باشه و برم .

بجای دستشویی فرنگی از دستشویی ایرانی استفاده کردم . بعد هم اومدم بیرون و یه لیوان شربت زعفران درست کردم و سر کشیدم.

دوباره رفتم حموم و دوش گرفتم و یه بار دیگه الکی شیو کردم و زیر دوش آبگرم کمرم رو ماساژ دادم و مجدد ورزش هام رو انجام دادم .

وقتی بیرون اومدم ، درد کمرم شدتش بیشتر شده بود و حالا یه دردایی توی شکمم میومد و می‌رفت که هر لحظه فاصله ش کمتر و شدتش بیشتر می‌شد .

شوهرم اومد خونه و برام کباب گرفته بود .

من درد داشتم و با درد تو خونه میچرخیدم و وسایل جمع میکردم یا خونه رو مرتب میکردم . شوهرم هم یه تیکه کباب زده بود به سر چنگال و مثل جوجه اردک دنبالم راه گرفته بود . هر وسیله ای برمیداشتم از دستم می‌گرفت و هر چند ثانیه یک بار می‌گفت ول‌کن توروخدا بیا زود بریم .

دیگه فاصله درد هام خیلی کم شده بود . زمان گرفتم و دیدم هر سه دقیقه یک بار دردم میگیره . موقع درد دستامو روی دیوار میزدم و خم میشدم و عمیق نفس می‌کشیدم .

از خونه در اومدیم . بیمارستان خیلی به خونه نزدیک بود برای همین کمتر از ده دقیقه بعد تو بیمارستان بودیم .

تو همین فاصله ی خونه تا بیمارستان بهش گفتم مراقب همه چیز باش باشه؟ گفت حواسم هست .

صداش کردم گفتم ببین لطفاً جلومو نگیر بذار حرف بزنم...اگه اتفاقی برای من افتاد، مراقب دخترمون باش. نذار زیر دست دیگران بزرگ بشه . دخترم اول به خدا و بعد به تو امانت .

شوهرم با ناراحتی گفت چرا اینجوری میگی ؟ میای بیرون و سه تایی این راه رو برمیگردیم. بعد تا جلوی در زایشگاه گرفته بود از دستم ..

به شوهرم گفتم صبر کن برم داخل زایشگاه کارامو انجام بدم بعد میام خداحافظی میکنیم .

اما داخل که رفتم دیگه نذاشتن بیام بیرون... اونموقع یکم بهم ریختم چون نتونستم با شوهرم خداحافظی کنم . حتی یک لحظه ته دلم خالی شد که اگه اتفاقی برام بیفته چی؟ شوهرم منتظر بود من برم باهاش خداحافظی کنم و برگردم .

خوشبختانه اون روز تموم دکتر و ماماهایی که شیفتشون بود خیلی خوب و مهربون بودن .

ساعت سه من بستری شدم و تنها اذیتی که به من کردن این بود که وسط درد هام برام لاک پاک کن آوردن و مجبور بودم با لاک پاک کنی که خوب پاک نمی‌کرد ، لاک شاین دار پاک کنم 🥴

تو اتاقی که بودم، دو نفر بودیم . اون طفلک از شب قبل اومده بود و هنوز فقط دو سانت باز بود و درد نداشت .

من خیلی درد داشتم و اون با ترس نگاهم میکرد. سعی میکردم خودم رو کنترل کنم تا اون هم استرس نگیره اما نمیتونستم و وقتیکه درد میومد به روتختی چنگ مینداختم و ناله میکردم . اون با نگرانی می‌پرسید خوبی ؟ آب بدم؟ شکلات بدم ؟ 

برام توی سرمم آمپول فشار زدن اما بهشون گفتم من خودم دردام شروع شده و گمونم دیگه نیازی نباشه. وقتی چک کردن دیدن خوب پیش میرم برای همین قطعش کردن.

به چهار سانت که رسیدم مامای همراهم اومد کنارم و با اومدنش کلی قوت قلب گرفتم . گفت بلند شو ورزش کنیم . به خانمی که تو تخت کناریم بود گفت تو هم با خوابیدن نتیجه نمی‌گیری پاشو با ما ورزش کن راحت شی زودتر .

سه تایی بلند شدیم و کمی ورزش کردیم اما من دردم بیشتر شده بود . گفتم بهم بی دردی بزنید .

مامای همراهم گفت ببین الان روند زایمانت خیلی خوب داره جلو می‌ره . حیف هست . اگه بی دردی بزنی روندت کند میشه .

گفتم عیبی نداره فقط دردم بیفته .

پزشکی که کار بیهوشی انجام میداد اومد بالا سرم و نشونم داد چطوری بشینم . صبر کردن دردم رد بشه بعد همینجوری که خم به جلو بودم و مامای همراهم سرمو بغل کرده بود ، بهم آمپول رو تزریق کردن . 

پزشک گفت سریع صاف بخواب 

ماما خیلی سریع منو خوابوند و گفت سرتو تکون نده .

یک ربع دراز کشیدم. درد ها هی کم و کمتر شد .

درد کمر پیوسته ام کاملا قطع شد و انقباض هام واضح تر شده بود اما دردش یک دهم قبل شده بود . گفتم الان میتونم بلند بشم؟ گفتن آره .

به مامای همراهم گفتم چقدر تاثیر آمپول می‌مونه؟ گفت یک ساعت نیم تا دو ساعت معمولا .

به ساعت نگاه کردم و گفتم پس شروع کنیم ورزش رو .

یک ساعت و نیم با جدیت ورزش کردم .

این بار چون درد قابل تحمل بود با وجود سختیش ، حتی موقع اومدن درد ها هم نمینشستم و ورزش میکردم.

مامام دائم تشویقم میکرد. می‌گفت هرکسی تا الان بی دردی خواسته ، بعدش برای در اومدن خستگیش و آروم تر شدنش گرفته خوابیده . آفرین که تو اینجوری نیستی.

منم روحیه می‌گرفتم و جدی تر ورزش ها رو انجام میدادم .

بار بعدی که معاینه شدم همشون تعجب کردن چون نه سانت شده بودم. همشون گفتن پیشرفتت عالیه .

مامای همراهم گفت دیگه اون ورزش ها کافیه . الان رو زور زدن تمرین کنیم .

بهم یاد داد دقیقا‌ باید چطور انجامش بدم .

شاید باورتون نشه . درست زور زدن هم کار سختی هست . باید دقیقاً طوری که میگن زور بزنی . پوزیشن خوابیدن مهمه ، نفسی که میگیری و بیرون میدی مهمه ، این که کی شروع کنی و کی تموم کنی هم مهمه .

ماما می‌گفت همکاریت عالیه و خیلی خوبی.. با این مدل حرف ها بهم دائما روحیه تزریق میکرد😁 حتی تشویق میشدم بهتر هم انجام بدم .

همچنان تو اتاق درد بودم و با زور بعدی حس کردم یه چیزی داره میاد .

مامای همراهم گفت سرشو دارم میبینم...خودم داد زدم داره میاد ...

گفت پاشو پاشو عجله کن . 

راستش تو این لحظه دلم برای خانم تخت کناری خیلی سوخت‌. برای این که این لحظه هارو دید و مسلما بدتر استرس گرفت .

رفتیم اتاق زایمان و دکتر هم اومد .

بهم گفت چجوری بخوابم و مجدد خودش هم یادآوری کرد چجوری زور بزنم و تاکید کرد فقط وقتی خودش میگه زور بزنم .

این قسمتش راستش سخت بود چون ناخودآگاه این حس میومد که آدم دلش میخواست زور بزنه و اصلا نمیشد کنترلش کرد.

دکتر گفت عالی داری جلو میری . می‌خوام خودتم کمک کنی تا برش نخوری و بدون برش زایمان کنی . پس نهایت همکاری رو داشته باش با من .

گفتم باشه . یه نفس گرفتم و گفتم خدایا کمکم کن . خودم و بچم رو به تو سپردم .

من اصلا موقع زایمان جیغ و داد نکردم تنها دادی که زدم ، موقع زور آخر بود . از ته دلم داد زدم خدایاااا و یه چیزی رو حس کردم که لیز خورد بیرون ....

بعدش صدای گریه اومد و مامای همراهم دخترم رو گذاشت رو سینه م .

کبود بود رنگش و خیلی کوچولو و ضعیف بود ...

برام عجیب بود که چشماش بازه . بچم گریه میکرد و من گریه میکردم . دائما میگفتم جانم مامانم...جانم دخترم ... خوش اومدی... خدایا شکرت... زار زار اشک می‌ریختم.

دکتر می‌گفت چرا گریه می‌کنی؟ میگفتم نمی‌دونم ... خنده و گریه م قاطی میشد ..

یکی از ماما ها از دکتر پرسید ساعت تولد رو چی بزنم؟ دکتر نگاه ساعت کرد و گفت بزن نوزده.

با چشم های اشکی و خنده ی پر بغضم داشتم به بریدن ناف و بیرون اومدن جفت و فشار دادن شکمم و زدن بخیه ها نگاه میکردم . وسطش برمیگشتم سمتی که دخترم بود رو نگاه میکردم و قربون‌ صدقه ش میرفتم .

به دکتر گفتم چند تا بخیه خوردم؟ گفت روند اینجا اینطوریه که نمیگیم تعداد بخیه‌ها رو.

شنیده بودم که موقع بخیه زدن درد رو حس نمیکنی و زیاد دردناک نیست . اما برای من دردناک بود و کاملا حس میکردم که چیکار می‌کنه . چند بار گفتم آخ که دکتر گفت تو موقع خود زایمان اونقدر خوب بودی حالا برای بخیه ها چرا آه و ناله می‌کنی؟

مامای همراهم دخترم رو آورد کنارم و گفت مامانش شیرش بده تا حواست پرت بشه و واقعا هم همینطور شد . سرم گرم شیر دادن به دخترم شد و بخیه ها تموم شدن.

من دوباره چشمه ی اشکم جوشیده بود و به مکیدن های بی جون دخترم نگاه میکردم .

بعد رفتن پزشک به مامای همراهم گفتم میشه ببینی چند تا بخیه خوردم ؟

نگاه کرد و گفت چهارتا یا پنج تاست .

کمی دیگه کنارم موند و گفت الان میان میبرنت بخش . خوبی؟ مشکلی نداری؟

گفتم نه خوبم...

ازم خداحافظی کرد و گفت یکی از بهترین زایمان هایی بود که دیدم.

منم ازش تشکر کردم و خداحافظی کردم .

چند دقیقه ای با دخترم تنها بودیم چون موقع تعویض شیفت بود انگار .

دخترم گریه میکرد و من گریه میکردم .

آخرش به یکی از خدمه هایی که رد میشد گفتم توروخدا میاین بچمو آروم کنین ؟ نمیتونم بلند بشم خودم .

اومد و چند لحظه کنار بچم موند .

بعد مسئول های شیفت جدید اومدن و کمکم کردن بشینم رو ویلچر و بچمو هم تو چرخ نوزاد گذاشتن و بردنمون بیرون .

اونموقع مامانم رو دیدم که با خنده میاد کنارم . بی حال خندیدم بهش و گفتم تو هم برای من این همه درد کشیده بودی ؟ 

بغلم کرد و گفت نه پس تورو از تو لپ لپ درآوردم :)))

دستشو بوسیدم و گفتم ببخش که این همه درد کشیدی:)))

پرستار اومد و گفت همراهت لباس های بچه رو بپوشه تنش . خودتم سعی کن بلند بشی و بری دستشویی . باید یه بار بری دستشویی تا بفرستیمت بخش وگرنه تو زایشگاه میمونی .

با سختی و البته بیشتر ترس ، بلند شدم و رفتم سرویس بهداشتی .

وقتی بیرون اومدم مامانم لباسای دخترم رو تنش کرده بود و مادرشوهرم هم اومده بود داخل . اونم بغض داشت . بچه رو نگاه میکرد و قربون‌ صدقه ش می‌رفت . حالمو پرسید و گفت من زود برم بیرون یواشکی اومدم تو . الان میان سراغم .

بعد رفتنش مامانم گفت میخوای شیر بدی بچه رو ؟ گفتم آره .

کمکم کرد بغلش کنم و بهش شیر بدم .

هیچوقت فکر نمی‌کردم شیر دادن به بچه ت اینقدر لذت بخش باشه .

من همیشه نسبت به شیردهی گارد داشتم و میگفتم اصلا شیر نمیدم ...

اما اون لحظه بچم گرسنه بود و من این توانایی رو داشتم که سیرش کنم . همین باعث میشد از ته دلم بخوام بهش شیر بدم .

بعدا تو کلاس پس از زایمان بهمون گفتن فکر نکنید که شما فقط منبع تغذیه ی بچه تون هستید . شیردهی فقط برای سیر شدن شکم بچه تون نیست . اون فقط شما رو میشناسه ، فقط با شما و بدنتون و صدای قلبتون آشناست . اگه بترسه ، درد داشته باشه ، استرس داشته باشه یا هرچیز دیگه ای ، اون با مک زدن به سینه ی مادرش خودش رو آروم می‌کنه ...

این حرف باعث شد من کاملا با شیردهی کنار بیام و هربار که دخترم شیر میخوره ، علیرغم زخم شدید سینه م باز هم لبخند بزنم و بگم بخور مامانی بخور ...

وقتی از در زایشگاه بیرون اومدیم من رو ویلچر بودم و مامانم ویلچر رو هل میداد و پرستار هم چرخی که دخترم توش بود رو هل میداد .

شوهرم رو دیدم که جلوی در ایستاده بود با چشمایی که برق میزد و خنده نگاهمون میکرد .

ازم پرسید خوبی ؟ 

بهش گفتم دخترمون رو دیدی ؟

خندید .

گفت دلم میخواد کنارت باشم ولی داخل بخش راهم نمیدن ... صبح میام پیشت باشه؟ تو بیمارستان تو ماشین می‌خوابم هر لحظه چیزی خواستی بهم بگو .

گفتم نه برو خونه قشنگ استراحت کن و صبح سرحال بیا دنبالمون .

اون شب، شب عجیبی بود .

بارها تک به تک اجزای صورت بچم رو نگاه کردم و خدارو شکر کردم .

گوشیمو که چک کردم دیدم شوهرم استوری گذاشته خدایا بابت تموم داده هات شکر .

قلبم آروم گرفت ... 

دخترم ساعت هفت عصر روز بیست و پنج بهمن توی روز عشق و شب قبل از ولادت امام علی بدنیا اومد . 

تو روز عشق بزرگترین دلیل عاشقی رو به من داد و تو شب ولادت امام علی ، بزرگترین هدیه ی روز پدر رو به پدرش داد .

خداروشکر من زایمان خوبی داشتم .

خوشحالم که شانس زایمان طبیعی رو از خودم نگرفتم و برخلاف اون اوایل که سزارین رو میخواستم ، نهایتا تصمیم به طبیعی گرفتم.

پیاده روی زیاد ، فعالیت ، پله نوردی ، کلاس بارداری ، ورزش و مهمتر از همه مامای همراه خیلییی برام خوب بودن .

علاوه بر اینا از هفته ۳۷ هرروز یک لیوان خاکشیر ، یک لیوان بارهنگ می‌خوردم .

از هفته ۳۸ هرروز یک لیوان گل گاو زبان به اضافه قبلی ها می‌خوردم.

هفته آخر هم هرروز یک لیوان تخم شوید به قبلی ها اضافه شد .

از اواخر هفته ۳۷ هم کپسول گل مغربی رو بصورت خوراکی و هم بصورت شیاف واژینال استفاده کردم .

هفته های آخر هم رابطه ی بدون جلوگیری چند باری داشتیم.

همه و همه اینا باعث شد دهانه رحمم خیلی نرم باشه .

امیدوارم نوشته های من به درد یک نفر هم شده بخوره .

انشالله همه ی باردار ها زایمان راحتی رو تجربه کنن .

انشاالله همه ی منتظر ها دامنشون سبز بشه .

خدا خیلی بزرگه . از خودش کمک بخوایم ، خودش دستمون رو می‌گیره ❤️

مرسی عزیزدلم

ای جان . مرسی عزیزم ❤️

ممنون عزیزم .

گر نگه دار من آن است که من میدانم، شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد.

به خودش بسپار ...

انشاالله مصلحت خدا با خواسته ی تو یکی هست .