همیشه دلم میخواد یکی باشه که وقتی کاریو شروع میکنم بهم بگه تو میتونی برو انجامش بده و تا اخر تشویقم کنه مخصوصا دوست داشتم اون شخص مامانم باشه.
ولی متاسفانه تا یکاریو میخوام بکنم اول میگه هرجور دلت میخواد بعد هرچقد به انجام کار نزدیک تر میشم هی به خودش حالت افسردگی میگیره نگاهای ناراحت و بدبختانه میکنه دقیقه نودم میگه حالا نمیخوای استخاره بگیری.
منی که با شوق تصمیمو گرفتم دارم خودمو اماده میکنم که انجامش بدم تو دلم هرارتا شک میوفته اخرم با یه اعصاب ناراحت و افسردگی ولش میکنم.
کاش اینقد وابسته یکی دیگه نبود مثله بقیه کارمو مستقل انجام میدادم🙂
