لمس کردن انسان،اولین شکل ارتباطی ماست.ایمنی،امنیت،ارامش،،،همه در نوازش ملایم یه انگشت خلاصه میشه یا در نوازش تماس لب روی نرمی گونه.وقتی خوشحالیم مارو به هم مرتبط میکنه،وقتی ترسیدیم بهمون جرئت میده،عشق هیجان زدمون میکنه،همچین لمسی رو از کسی که دوستش داریم نیاز داریم،به همون اندازه ای که به هوا برای نفس کشیدن نیاز داریم.اما من هیچوقت اهمیت لمس کردن کسی رو نفهمیده بودم،لمس کردن اون،تا وقتی که دیگه نداشتمش.پس اگر تواناییش رو داری،اون رو لمس کن.زندگی کوتاه تر از اونیِ که یک ثانیش هم از دست بدی♥️
اگه نچرال ساده اش خوشگل باشه اره.اگه قابل تحمل نباشه ارایش کرده.البته ارایش هم باید بالاخره یه بیس و پاییه درست حسابی داشته باشه و اگه زیادی زشت باشه ارایش بدترش میکنه
حوصله ندارم بنویسم چون دو روز دیگه الکی الکی میترکونن هدر میره تراوشات ذهن خستم.من همون پیر پسر دو سال پیشم الان تکیده تر و فرتوت تر و تنهاتر از قبلم.قبلا صفر بودم الان منفی پنج