چرا سرد شدم؟؟؟

زمان زیادیه

نباید الکی تصمیم بگیری

اگ واقعا دوسش داری و تو اوج پیشرفتم باشی با افتخار میگی این همسرمه ک پاش بمون 

اما اگ میبینی اگ پیشرفت کنی ی ادم موفق بشی دوست داری همسرتم موفق و همسطحت باشه بیشتر فکر کن

و بیشتر از اینکه ب فکر دلسوزی و ناراحتی اون باشی 

فکر خوشبختی خودت باش! 

بچه بودیم تو ۱۷ سالگی باهم دوست شدیم بعد دو سال بخاطر بچه بازیاش  ولش کردم  رو مخم  بود خیلی بهم وابسته بود هی بهم میچسبید  نمیدونم چه مرگم  بود همش قهر میکردم بچه شهرستان بود بخاطر من کسی که شاگرد اول بود درس نمیخوند  خلاصه که یه فامیل رو بخاطر من بهم ریخته بود و همه فهمیده بودن من هستم چون بچه بود یه سری کاراش  تو مخ بود میرفتیم بیرون کسی نگاه می‌کرد دعوا میکرد با طرف کتک کاری میکرد. به شدت دوسم داشت شاید همین دوست داشتن زیاد دلمو  زد. رفتم با یکی ازدواج کردم که عاشقم نبود فقط دوسم داشت اما  نمیدونم ما آدما چرا اینطوری هستیم چون زیاد محلم نمیذاشت من عاشقش  شدم اونم یواش یواش بهم علاقمند شد و با بدبختی ازدواج کردیم . الان اون قبلی خییییلی موقعیتش  بهتر از همسرم شده درس خونده و پیشرفت گرده و البته هنوزم دوسم داره اما من دیگه فکر نمی‌کنم همسرم دوسم داشته باشه. وقتی می‌خواستیم ازدواج کنیم حتی جند سال اول همیشه کلی ازم  تعریف می‌کرد مخصوصا از زیباییم  اما الان همش ایراد میگیره اعتماد به نفسم صفر شده احساس میکنم از اول اگر عاشقش بود اینطوری نمیشد. بگذریم از اینکه چون من عاشقش  بودم و اون فقط دوسم داشت چقدر تو این هشت سال زجر کشیدم چون هیچوقت نمیتونست درکم  کنه. درهرصورت از رو تجربه میگم اگر برگردم عقب حتما با یکی‌یکی ازدواج میکنم که اون منو بیشتر دوست داشته باشه تا من اونو

خب ممکنه.. 

اما منم نسبت ب دوست پسر قبلیم همینو میگفنم ک میتزسم کسی مثل اون دوسم نداشته باشه 

اما نامزد الانم هم خیلییی بهش اعتماد دارم هم خیلی شاید بیشتر از اون دوسم داره

اما خب بازم شرایط متفاوته..میتونه همچی عکس این باشه 

من با اون قبلی تو ۱۷ سالگی دوست شدم الان ۳۱ سالمه هنوز ازدواج نکرده و دنبال منه. کلی پیشرفت کرده شغل خوب تحصیلات خوب موقعیت اجتماعی خوب حتی اخلاقش هم عوض شده دیگه اون بچه بازیا رو نداره یه آدم پخته و با درک . حالا همسرم با ۳۷ سال سن هنوز بچه ست .  درسته که خیلی پیشرفت کردیم از صفر کلی بالا رفتیم ت  هشت سال خونه خوب ماشین خوب و رفاه نسبی اما اصلا دلم خوش نیست اصلا حال دلم خوب نیست چون اصلا بهم محبت نمیشه هیچ حرفی باهم نداریم بزنیم. خوب فکر کن نذار مثل من بعدا حسرت گذشته رو بخوری

اره اینارو اره

اما ایرادش یکم از نظر فرهنگی از ما پایین ترن

بستگی داره درک کردن رو تو جی ببینی. اگه درکت  نمیکنه که بیخیال شو. اصلا نمیشه با مرد بی فهم و درک زندگی کرد. میدونی از چه نوع درکی میگم؟ مثلا اینقدر بشناستت  و اینقدر درک بالایی داشته باشه که حتی از نگاهت ته دلتو  بخونه و البته براش مهم باشه. همه چی پول و موقعیت اجتماعی و اینا نیست حتی قیافه و هم ملاک نیست اینا حای پیشرفت داره الان همسر من خیلی از لحاظ ظاهری خوبه اما جه فایده. به نظر من همیشه سعی کن یه پله از خودت پایین تر رو انتخاب کنی نه بالاتر. چون اکه اون بالتر باشه دلشو  میزنی