سلام خسته شدم. انگار وجود ندارم. نه گردشی نه خریدی. همسرم خونه نبود کلی گریه کردم اصلا انگار نه انگار که از چشمام بفهمه. بی حوصله ام یه نمیگه بیا بریم یه وری خریدی. همش شرکتش منو نادیده میگیره. وقتی هم میگم بهش ناراحت میشه میگه میخوای کار نکنم همش از کارش ناله میکنه وقتی میگم خب همه کار میکنن میخوای بیا بشین تو خونه کنار من ناراحت میشه
به خدا خیلی روحم خستست خواهرم ندارم باهاش درددل کنم مامانمم نمیخوام نگران کنم. شما خواهرای من چه کنم من
چقدبی احساسه
چرا باهاش حرف نمیزنی درد دلاتو ب اون نمیگی🤔
یه بار یه سبد چای جمع کن بگو میخوام برم فلان پارک باهام ميای؟
اگه گفت نه خودت برو.. معطل آدما نباش
پول رو بگیر ازش خودت برو خرید تفریح
بهش بگو من آدمم مگه اسیر اوردی بگو حالا اینجوریه منم میرم سرکار
به قول همون کاربرمون خودت یه سبد بگیر دستت برو اگه اومد که چه بهتر
اگه شرایط جدایی نداری نمیتونی خودت رو با دوستات مشغول کنی؟
شرایط ما دقیقا برعکس بود مامانم اصلا تفریح دوست نداشت بعد بابام عاشق بیرون بود و هست یه مدت با دوستاش رفت مامانمم احساس خطر کرد الان خودش هم پیشنهاد گردش و بیرون میده
عزیز دلم من مجردم پس تجربه کافی ندارم خودم چیزی که دیدم رو گفتم شما خودتون بهتر میدونید چیکار کنید من سنم خیلی نیست
