داستان زندگیم

الان که دارم مینویسم فقط دارم گریه میکنم اولین بارون پاییزی امسال داره میباره و اشک های منه که بند نمی آید 

بزرگ ترین  بچه خانواده بودم یه دختر درسخون و شاد یه دختری که اونقدر پر انرژی بودهمه تعجب میکردن

 یه خانواده فقیر یه پدر زحمت کش که فقط کودکیت دوسست داشت دیگه علاقه ایی بهت نداشت. و دختر بودن این تبعیض جنسیتی. ....  توی خانواده من دختر بودن جرم بود  به قول خودشون بودن یا نبودنم فرقی نداست مرگم مگه را راحت میکرد 

توی  خونه هر چی میکشیدم از کتک خوردن از پدر وبرادر در حدمرگ ، بیرون همیشه میخندیدم نه انگار این دختر خندون همون دختری که شبا  از درد نمیخوابه.

یادمه 9 سالم بود ،  و کتک میخوردم سر چادر پوشیدن

همه  چی با خوب و بدش گذشت ،  بزرگ شدم اولین خاستگارم برای یه دختر12 ساله یه مرد 33 ساله بود 

و این دختر 12 ساله گریه میکرد که نه که نههه اره یه نون خور اضافی بود مامانش دنبال این بود که زودتر شوهر کنه و دامادبگیره  و این یه ظلم بود به یه بچه 

و دختر بودن بزرگ ترین گناه  من بود اینکه یه دخترم 

نمیدونم چند تا زن یا چن تا دختر  توی بچگز ، توی نوجوانی و توی جوانی کتک خوردن از نر های خانوادشون

اما میدونم هرکس تجربه کرده یه مرگ تدریجی  بوده براش