زمزمه های دلتنگی....

دیشب خبرت هست که در مجلس اصحاب
تا روز نخفتیم من و شمع جگر تاب🥀🥀😘😘

یک لحظه چشم دوخت به فنجان خالی ام

آرام وسرد گفت:که در طالع شما…

قلبم تپید، باز عرق روی صورتم نشست

گفتم بگو مسافر من میرسد ؟ و یا…

با چشمهای خیره به فنجان نگاه کرد!

گفتم چه شد؟ سکوت بود و تکرار لحظه ها

آخر شروع کرد به تفسیر فال من…

با سر اشاره کرد که نزدیکتر بیا

اینجا فقط دو خط موازی نشسته است

یعنی دو فرد دلشده ی تا ابد جدا

انگار بی امان به سرم ضربه میزدند

یعنی که هیچ وقت نمی آید او خدا؟؟؟

دلی شکسته و جانی نهاده بر کف دست
بگو بیار که گویم بگیر هان ای دوست

تنم بپوسد و خاکم به باد ریزه شود
هنوز مهر تو باشد در استخوان ای دوست

سعدی#  

رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست
زخم از کسی خوریم که رنجش شفای ماست

عشـقت به دلَم درآمد و شاد برفـت
بازآمد و رخت خویـش بنهاد برفـت

گفتم به تکلف دو سه روزی بنشیـن
بنشست و کنون رفتنش از یاد برفت...

#مولانا

د‌ل های ما که به هم نزدیک باشن
دیگر چه فرقی می کند
که کجای این جهان باشیم
دور باش اما نزدیک
من از نزدیک بودن‌ های دور می‌ترسم

"از تو می گویم، فضای شعر زیبا می شود"
واژه ها با عطر تو خوب و فریبا می شود

در خیال عاشقم پر می زنم تا کوی تو
با تو کابوس شبم، تعبیر رویا می شود
 
چون نسیمی دل گشا، دل می بری از باغبان
بلبل هم با دیدنت،سرمست وشیدا می شود

ناز چشمی میکنی، با ناز می خندی به من
راز لبخندت برایم ، صد معما می شود

تارکِ دنیای خویشم با خیال بی کسی
صورت چون ماه تو تصویر شبها می شود

گاه میخوانم تو را همزاد دشت و لاله ها
گاهی هم  چشمان تو آئینه معنا می شود

دین ودل یکجا به یغما می بری در یک نگاه
چون قمار عاشقان با عقل سودا می‌شود

عهد می بندم به دل، با دیدنت گیرد قرار
دل که می بیند تو را، غرق تمنا می شود

بارها تکرار عشقت می کنم'، اما  دلم
مشق خود گم میکند، محو تماشا می شود

ناخدایی نابلد هستم که از درماندگی
دل به دریا می زند راهی دریا می شود

شهریاری می کنم در شعر خود با عشق تو
مصرع پایانی ام عشق ثریا می شود
 
نازبانو

[QUOTE=198385863]رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست زخم از کسی خوریم که رنجش شفای ماست[/QUO

ای دوست! به دوستی قَرینیم تو را
هرجا که قَدَم نَهی، زَمینیم تو را

در مَذهبِ عاشقی رَوا کِی باشد
عالَم به تو بینیم و نَبینیم تو را؟

مولانا#  

کاش میشد عشق را آغاز کرد
با هزاران گل یاس آن را ناز کرد
کاش میشد شیشه غم را شکست
دل به دست آورد نه اینکه دلشکست 

من همان سنگم که
دیوانه ای انداخت به چاه!

کاش پیدایم کنی،
یک جور تلخی گم شدم ...

آه از آن یار که نبود خبر از یارانش
داد از آنکس که نباشد غم غمخوارانش
یاری آن نیست که آگاه نباشد از یار
یار باید که بود آگهی از یارانش

هر لحظه  از فِراقت

 صد جام  زهر  نوشم

دیوانه این دلِ من

گوید که نوشِ جاااانت

 

از ماه بگویم؟
پیشترها گفته اند
از گل؟
آه …
یا من دیر شاعر شده ام
یا تو بیش از حد زیبایی

تو عاشق گلزاری

 من عاشق دیدارم

در درد فراق او

مردانه توبی یا ما !؟

تو در قفسی و ما

در خلوت خود تنها !

ای گوشه نشین مست

 دیوانه تویی یا ما !؟

[QUOTE=198386322]من همان سنگم که دیوانه ای انداخت به چاه! کاش پیدایم کنی، یک جور تلخی گم شدم ...[/QUOT

اصل تویی ،من چه کسم !
آینه ای در کف تو

هر چه نمایی بشوم
آینه ی ممتحنم