خودکشی

منم یادمه این روزا رو...

ترسیده بودم.. غمگین بودم... هرروز و هرلحظه استرس داشتم‌.. اونقدر وحشتناک بود که حتی از مرگم میترسیدم.. اما فکر میکردم باز بهتر از زندگی ایه که قراره اینجوری پر از حس بد بگذره..

روانشناسم همش بهم حرفای کلیشه ای میزد... و من فکر میکردم دیگه هیچکس و هیچ چیز نمیتونه نجاتم بده.. هیچ راهی وجود نداره تا دوباره بتونم به آرامش برسم... فکر میکردم تا ابد باید شکنجه بشم..

هرچقدرم بخوام توصیفش کنم هیچکس واقعن نمیتونه درک کنه چه حسای بدیو تجربه کردم..

چیزی که نزاشت خودکشی کنم خانوادم بود! منم میخواستم یجوری بمیرم ک کسی نفهمه خودکشی بوده اما مدام تصور خانوادم و گریه ها و زجه های مامان و بابام تو ختم خودم رو میکردم..

همش فکر میکردم خانوادم بعدش به جون هم میفتن...

فکر میکردم چقدر برای یه مادر سخته که بچه شو زود از دست بده

یه پدر چقدر زجر میکشه وقتی دخترش دیگه تو دنیا نباشه...

همش با خودم میگفتم وقتی برای من انقدر سخته که بدبختیام لاعلاجه ، فکر کن یه درد لاعلاج به خانوادم بدم!!!

تحمل کردم.. هرروز مغزم پر فکر بود اما بازم تحمل کردم ، همش ویدیو های میا و کوروش رو تو یوتوب تماشا میکردم تا وقتم پر بشه و فکرم رو مشغول کنه...

راستش هرچقدر فکر میکردم هیچ راهی پیدا نمیکردم که سختیام تموم شه... فکرشم نمیکردم بعد از اینهمه سال عذاب خدایی که بدای من همیشه وجود داشت و برای تو وجود نداره، نجاتم بده...

فکرشم نمیکردم یهویی همه چیز عوض شه.. انگار یادم رفته بود اونجایی که خدا داره مارو نگاه میکنه محدودیتی نداره...

اون لحظه های بدی که گذروندم شاید تو یه جمله تو کادر پست نینی سایت جا بشن اما تحمل هرکدومش به اندازه تمام کلمه های دنیا سخت بود...و سخت ترم میشد وقتی دیگه امیدی برام وجود نداشت

ولی آخرش من اینجام.. و آرامشو پیدا کردم:)

هیچوقت خودتون تمومش نکنید! بهتون قول میدم حتی اگه بنظر نمیاد اما همه چیز درست میشه♡

دقیقا همینطوره

دیدی وقتی ازشون پرسیدم هیچ جوابی نداشت. فقط گفت خیلی هست

خب یکی از اون خیلی رو بگو ماهم بدونیم.

نمیدونم طرز دیدت به زندگی این شکلی،از دید من تو هر روز زندگیم که خواستم زندگی کنم همش دارم عین یه بازی به چالش کشیده میشم گاهی این چالش زیباست و دلنشین گاهی تلخ،و به من دارن امتیاز میدن و نتیجه این امتحان یا به زبان ساده بازی بعد از اتمام این مرحله مشخص میشه یعنی مرگ،و اونجاست که تو اون دنیا نتیجه بازی من مشخص میکنه من باید طلا بگیرم یا نقره یا هیچی،و بعدش زندگی جاودانه من شروع میشه،خیلی ساده گفتم،این برداشت من از زندگی

خاک سرده عادی میشه براشون.

من برای کسی که روحش مرده آرزوی زندگی و تپش دوباره قلبشو میکنم♡

خودکشی از نظر من یعنی جا زدن یهو سیم و از برق کشیدن،و این یعنی بازی نصفه ای که هیچوقت پایانشو نخواهی دید و همیشه در عذابی که کاش صبر میکر م تهش معلوم میشو

پس برین بازیتونو بکنین و منتظر جایزه باشین.

ما اینجا داریم درباره زندگی حرف میزنیم.

این باور من،امیدوارم تونسته باشم به شما دوستای عزیزم کمک کرده باشم،حلال کنید،خدا در هرحال کمک حالتون باشه

دیشب داشتم گزارش های بیمارستان لقمانو میخوندم نوشته بود بعد مرگ جسدو میفرستن کالبدشکافی  (پزشکی قانونی )و بعد پلیس پیگیر ماجرا میشه 

یه چیزی میشه تو مایه های دم خونه ازاده نامداری

ادما هر اتفاقیم براشون بیفته مجبورن به روزمره برگردن

مجبورن صبح بیدار شن مجبورن غذا بخورن خرید کنن کار کنن و و و..

برای هیچ پدر مادری عادی نمیشه مرگ بچه هاش

شاید بنظر بیاد خوبن اما قلبشون همیشه درد میکنه

اینو از مادربزرگم فهمیدم که هنوز بعد شونصد سال که از مرگ خالم میگذره تا اسمش میاد یواشکی گریه میکنه

این خاک سرد میشه و این حرفا همش بهانه ست

علتش چیه که تصمیمت اینه ؟