آنه...
تکرار غریبانه روزهایت چگونه گذشت..
وقتی روشنی چشم هایت درپشت پرده مه آلود اندود پنهان بود..
بامن بگو ازلحظه لحظه های مبهم کودکی ات..
ازتنهایی معصومانه دست هایت..
آیامیدانی که درهجوم دردها و غم هایت ودر گیر ودار ملال آور دوران زندگیت حقیقت زلالی دریاچه نقره ای نهفته بود..؟
آنه..
اکنون آمده ام تا دست هایت را به پنجه طلایی خورشید دوستی بسپاری و درآبی بیکران مهربانی ها به پرواز درآیی..
آنه شکفتن و سبز شدن درانتظار توست..
درانتظارتو..
برا حال وهوای دل خودم نوشتم..
💔
