شاید خنده تون بگیره اما یه چیزی مدتیه عذابم میده خیلی نسبت به اطرافیانم بی تفاوتم اونا همه کار برام می کنن مشکلات منو حل می کنن برای من به خودشون فشار میارن اما من هیچ غلطی براشون نکردم واقعا درک نمی کنم چرا دوستم دارن... من یا حال ندارم یا یک ذره بهم فشار بیاد عصبانی میشم گند می زنم توی محبتی که داشتم می کردم خسته ام از خودم توی زندگیم همیشه هیچ مشکلی نداشتم بزرگترین مشکل زندگی من خودمم حالم خیلی بده کی می خوام آدم بشم... چرا نمی تونم مثل بقیه مفید و قابل اتکا باشم 😭😭😭
همش حس می کنم مایه دردسرم گاهی از خدا میخوام مرگمو برسونه باعث اذیت و دردسر دیگران نشم.... بگم خواهر دارم مثل ماه داداش دارم با معرفت و پایه مادر و پدر و همسرمو که دیگه نگم فقط مشکلم خودمم مثلا یادم رفت دیروز برای مادرم که طفلی برای کارای قبل زایمانم اومده لازانیایی که درست کرده بودمو نگه دارم همه خوردن مامانم میل نداشت بود اما یادم رفت نگه دارم کفریم از خودم الانم مادرم از پدرم که خیلی وابسته ان بهم جدا هستن که کارای منو کنن مدتیم میشه جون ندارم درست کار کنم خیلی از کارای خونه رو طفلی همسرم انجام میداد خیلی حالم بده
برای خودت ارزش قائل شو سعی کن زیاد عصبانی نشی زود رنج نباش خودت مشکلات خودت رو حل کن تنبل نباش تلاش کن خودت رو مشغول کن اعتماد به نفس داشته باش با دیگران خوب رفتار کن بی خیال زندگی نباش از زندگیت لذت ببر افسرده نباش شاد زندگی کن ان شا الله که موفق میشی