<<< شعر >>>

یکم دیگه میام

همینجوری؟؛

یا مشاعره ست؟

مرد اگر عاشق شود شب زنده داری میکند....

زن ولی در عاشقی ها بی قراری می کند....!!

هر چی دوست داری....

ﻧﮕﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﮕﺎﻫﺖ ، ﺍﻟﮑﯽ!
ﻣﺜﻼ ﺭﻓﺘﻪ ﺯ ﺳﺮ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﯾﺖ ، ﺍﻟﮑﯽ!

ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺻﻼ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﯿﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ …
ﻣﺜﻼ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺩﻟﻬﺮﻫﺎﯾﺖ ، ﺍﻟﮑﯽ!

ﻫﺮﺷﺐ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺧﻮﺷﯽ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ﻣﯿﺨﻮﺍﺑﻢ …
ﻣﺜﻼ ﻏﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﺖ ، ﺍﻟﮑﯽ!

ﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﻤﻪ ﻗﺼﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﺧﺒﺮﻧﺪ …
ﻣﺜﻼ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻟﻢ ﺍﻫﻞ ﺷﮑﺎﯾﺖ ، ﺍﻟﮑﯽ!🤩

مرحمی گر بردلم باشی طبیبت میشوم

چون بخواهی یانخواهی دلفریبت میشوم

درگلستان وجودت می نشینم روزوشب

همچو پروانه اسیرعطرسیبت میشوم

مهر تو افتاده بر دل عاشق رویت شدم

عاشقی دلخسته و بی شک حبیبت میشوم

من شبیه اسب وحشی تاختم برقلب تو

گرچه سرکش بوده ام رام و نجیبت میشوم

گرچه استادی و درسی ازمحبت داده ای

در کلاس عاشقی گاهی رقیبت میشوم..

‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎

میان عاشق و معشوق هیچچچچچ حایل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان بر خیز

گفتمش پیر خرد ،

، تفسیر کن ، از حال ،،،ع❤️شق ،،،



گفت او در ذات باید ،،

، عشق را گفتن ، چه سود....!

دلبری دارم که در دل بیقراری میکند
میکُشد هر روز جان و راز داری میکند

نیست بیجا کانکه خورشید ازپیِ دیداراوست
گرکه با شمعی چو من ناسازگاری میکند

تا نگارم را کند دور از گزند ِ روزگار
ماه شبها روی بامش پاسداری میکند

گرنهد گامی به صحرا ، تا ببوسد پای یار
چشمه از خاک ِبیابان خویش جاری میکند❤

تمام عمر خندیدم
به این عاشق
به آن عاشق
چنان عشقی سرم آمد
که دیگر من نمی خندم...

حسرت عشقی به دل دارم ڪه طوفان می ڪند



زخم دل را با نمڪ عمریست درمان می ڪنم

صفایی بود دیشب با خیالت خلوت ما را

نشستی گوشه ی چشمم،ندیدی ذلت مارا

مرا حیران گرداندی و از کوی دلم رفتی

به دنبالت شدم اما، ندیدی مِحنَتِ ما را

تو آزردی دل منرا،من اما عاشقت گشتم

به دور عشق گردیدم،ندیدی سیرت مارا

من از درد دل و ماتم برای تو همی خواندم

تو با بیرحمی و انکار،نخواندی دعوت مارا

شدم مفتون راه تو،شدم مجنون به چشم تو

تو راه خود میرفتی،ندیدی عصمت مارا

من از مهر و وفا بودم،سراسر عشق تو بودم

تو دل کندی و رفتی و ندیدی اُلفَتِ ما را

آنید#  

به عاشقان و معشوقه های شهر بگویید…
دلبری برای یکدیگر را…

بگذارند به وقت تنهاییشان!

خیابان،مترو و تاکسی جای دست کشیدن ....

سر روی شانه گذاشتن. و لمس شال و گیسو نیست…

شاید یک نفر چشمانش را بست…

شاید یک نفر خاطرش پر کشید…

شاید یک نفر دلش رفت…

شاید یک نفر دلش تنگ شد🍁🍃

بانوی غزل هستی و احساس تو زیباست
هر واژه‌ی شعرت به نظر خوب و فریباست

پاکیت مقدّم شده بر حضرت مریم
در هر سخنت عشق و محبت همه پیداست

دنیا همه در پیش نگاه تو حقیر است
زیرا دل پاک تو به اندازه‌ی دریاست

هر بیت غزلهای تو را خواندم و دیدم
پر شورترین قصه‌ی عشق همه دنیاست

آرام‌ترم با تو که چون کوه صبوری
از سمت تو خورشید زد و نکته همین جاست

با دوست که هر لحظه‌ی عمرم به سر آید
انگار که آن لحظه برایم همه دنیاست

خسته ام از زندگی اما جوانی میکنم
دفترم را میگشایم شعر خوانی میکنم

دفتر شعرم سفید است و میان برگها
من هنوزم نام او را گل فشانی میکنم

عشق خود با او روایت کرده ام اما دگر
دفترم را کنج گنجه بایگانی میکنم

من برای درد و رنج وغصه های عاشقی
اشکها می ریزم و با غم تبانی میکنم

رفته عمری و هنوزم من برای وصل او
رو به درگاه و دعای آسمانی میکنم

دفترم را میبرم باخود از این دنیا ولی
قصه این عاشقی را جاودانی میکنم