اینقدر غصه نخور چنان زمان جلومیره که نمیفهمی چی شد.از جدایی من ۶ سال میگذره با ۱۴ سال بودن باهم.اما روزگار کاری کرد که فهمیدم اونیکه جفت ادم نیست باید بره تا تو بتونی اونایی که راه رو هموار میکنن باید برات بمونن.چیا کشیدم چیا دیدم بچم چه زجری کشید و کشیدم چه بی پولیها و چه تهمتها و ....نگم برات .ایکاش برمیگشتم عقب و زودتر تفش میکردم.ولی اینو یادت نره
بعد از هر سختی ارامشی هست
قوی باش و بدون خدا اول جنبه تحمل درد رو میده بعد درد رو.
اول جدایی زن داغون مبشه و مرد خوش خوشانشه
اما بعد از مدتها زن میفهمه چه باارزش بوده و اون اشغال تورو درحد یه حیوون بی ارزش میدونسه(دوراز جون شما خودم رو میگم که یه کثافت رو بمن ارجعیت داد با یه بچه )و راه زندگیشو پیدا میکنه
اما مرد بادیدن زنهای دیگه و تجربه های بیشتر میفهمه چه گوهری از دست داده و هیچوقت اونو فراموش نمیکنه توی هرلحطه جلوی چشمشه و درحال قیاس
اما زن میفهمه ستایش شدن یعنی چی و زندگی رو میسازه
نترس نترس نترس
خدا هر لحظه نگاهت میکنه
داری تراش میخوری برای الماس شدن انگشتری که یروز خود خدا میارتش تو زندگیت