تمامِ دین و دنیایم، فداے دردِ سرهایت
چه دردے میڪشم وقتے، ڪه دورم از نفسهایت
شبیه آدمِ برفے، اگر تنها ترین باشم
تورا اینگونه میخواهم، تورا تنهاے تنهایت
ڪسے جز من چه میفهمد؟؟ ڪسے جز من چه میداند
چه عشقے دارد این بوسیدنِ ردِّ قدمهایت
من اینجا در زمین آدم، تو ماهِ آسمانهایی
عجب راه درازے هست، تا آغازِ دنیایت
مرا اینگونه باور ڪن، ڪمے عاشق، ڪمے خسته
تو هم گاهے مدارا ڪن، تو با چشمانِ زیبایت