عزیزم متاسفانه اطرافیانتون یه چیزیشون میشه،خودتو به خاطر اینجور آدما عذاب نده،درک میکنم که سخته،شاید دارم شعار میدم ولی همچین آدمهایی همون بهتر که باهاتون رفت و آمد نکنن! اینجور آدما همیشه دنبال تحقیر اطرافیانن، مطمئن باش اگه این مسئله هم نبود خالت یه حرف دیگه پیدا میکرد بزنه
بله دقیقا باهاتون موافقم
مرسی ک درکم میگنید
این درحالیه که واقعا من و خانوادم در سطح خیلی خوبی در جامعه هستیم حتی از خانواده همسرم بالاتریم ( از چند لحاظ)
واقعا باید تاسف خورد
البته الان تو ظاهر مادرهمسرم خیلی با لبخند برخود میکنه باهام (هرچند یکبار هم از والدینم به خاطر رفتار بدشون عذر خواهی نکردن با اینکه کوچیکتر هم هستن، من که دیگه انتظار عذر خواهی نمونده برام با این شخصیتشون)
میدونید چیه، ب این چیزا که فکر میکنم پیش خودم میگم شاید من فردی هستم که لیاقت خیلی چیزا رو ندارم
حتی واقعا دلم نمیخواد فرزندی بیارم، پیش خودم میگم منی که ریشه ندارم چرا باید شاخه و برگ داشته باشم
خدا شاهده الانم چشمام خیسه دارم ینا رو میگم
ببخشید اما پدر مادر اصلیت خیلی نامرد بودن هیچ وقت سمتشون نرو
اگه انسانیت داشتن پاره تنشون رو نگه میداشتن
این خانواده ای که تو رو بزرگت کردن مدیونی اگه کوچیک ترین بی احترامی بهشون بکنی، خودتم قبول داری که آدم بچه خودشو بزرگ نمیکنه چه برسه بچه غریبه، پس ببین چقدر انسان های بزرگ و شریفی هستن که نگهت داشتن
بخدا باید دست و پاشون رو ببوسی
خیلی بهشون محبت کن
با خانواده شوهرتم زیاد در ارتباط نباش که دلتو بشکنن
اما در عوضش انقدر به شوهرت محبت کن که بیاد سمتت
هرچی میگذره میگم کاش کسی منو نمیاورد بزرگ کنه
من خیلی تو این مسیر اذیت شدم
تو 21 سالگی فهمیدم قضیه رو
البته جلوترش خیلیییی شک کرده بودم، اما فکر میکردم پدرم پدر بیولوژیکیم هست
فقط مادرم مادرخوندمه
اما بعد ک دیدم اصلا هیچ ربطی به کسی ندارم خیلی به حال خودم تاسف خوردم و میخورم
ته دلم یه ذغاله انگار
که هروقت بهش فکر میکنم اشکام سرازیر میشن
همش میگم مگه چی میشد من از شکم مامانم میومدم، که اینقدر حرف و حدیث نه من بکشم ن مادر و پدرم
همش میگم برای خدا ک کاری نداشت
چی میشد منم شبیه مادر و پدرم بودم
من اون اول که اینو فهمیدم به تنها کسی ک گفتم دوستم بود که بعدا با رفتارش بهم فهموند نمیتونم باهاش دوست بمونم
من حتی اون موقع جلو مادر و پدرم خیلیی یخودمو قوی نشون دادم
جلوی همهههه
من رفتم و زیردوش گریه کردم
اون زمان مادرم تو بغل من گریه میکرد به خاطر این موضوع
به خاطر اینکه این موضوع مشخص شده و من فهمیدم
من خیلی اذیت شدم، من شدم اون ادم قویه اما بعدش هیچکس نگفت ایول بابا، تو عجب جنگجویی هستی، بعدش بدترم شد، بیشتر اومدن باهام بجنگن
خیلی متاسفم
این چه حرفیه
بخدا عمم یجوری پسرشو تربیت کرد ک از کل فامیلایه با ادب ترو اقا تره
مث داداش خودمه منتظرم ازدواج کنه واسش سنگ تموم میذارم
ولی فقط واس این ن واس بقیع چون اونا از دماغ فیل افتادن
ن من
همه فامیل دوسش دارن و اونایی ک دختر دارن دوس دارن ک پسر عمم دامادشون بشه
اونم اصلا غریبی نمیکنه ولی یکم خجالتیه فقط
هرچند پدر شوهر عمم ب شوهر‌عمم نصف بقیه ارثی داد چون از خودش بچه نداشتو داستانایه دیگ
ولی الان جوری شده ک فقط همین ک نوه خونیش نیست ب دردش میخوره
زمین گرده عزیزم
اعتمادتو ببر بالا
ب نظرم ی بچه بیارو انقدر بهش محبت کنو براش مادری کن ک وقتی بزرگ شد و نگاش کردی بگی خداروشکر ک از پسش بر اومدم و با دیدنش انرژی بگیری
البته دلسوزی بیجا هرگز
بچه عزیزه ادب عزیزتر
بله یکی از فامیلای ما داشت البته بچه پدرو مادرم داشت ولی اینا اوردن بزرگش کردن. تا وقتی بچه بود عزیزدل همه بود بزرگ شد تو نوجونی خطا کرد مثلا سیگار و اینا گفتن دبگه نمیخوایمت. من میگم پسر خودشونم بود اینجور میگفتن؟؟؟
بله خیلی افراد محترم و شریفی هستن
اما میدونید مشکل کجاست، اینکه من الان نیمه 20سالگیم، اونا تو 60 سالگی
من تازه میخوام ی سری تصیمیمات بگیرم، اما همش میترسم از شرایط جسمی اونا
همش نگران اونام
باورتون نمیشه چه شبایی که به این فکر میکنم ک به خاطر سنشون چقدر زود باید از دستشون بدم و گریه میکنم
به اینکه من تو دبستان وقتی پدرم منو میبرد مدرسه موهاش خیلی سفید بود و من خجالت میکشیدن و آرزو داشتم مادر و پدرم جوونتر مبودن
به اینکه چقدر آرزو میکنم کاش ی شب بخابم فرداش پاشم ببینم 10 سال به سنم اضافه شده اما فقط 5سال از سن مادر و پدرم کم شده
میدونی انقدر حسرت کسایی که فاصله سنیشون با مادر و پدرشون کمه رو میخورم
میگم خوش به حال اینا تو همه مراحل زندگیشون مادر و پدرشون پیششون بودن، سر بچه دار شدنشونم سنشون کمتر بوده
اما من که واقعا الان امادگی بچه دار شدنو ندارم ( مادرم خیلی اصرار داره که بپه بیار من بچتو ببینم، بهم میگه نمیگی من میمیریم بچه تورو نمیبینم) اینا واقعا ازام میده
من واقعا الان نمیتونم بچه بیارم، اما این بچه دار نشدنم هم باعث عذاب وجدان میشه برام
من حتی قبل ازدواج میخواستم از ایران برم( اما مادرم همش میگفت دلت میاد مارو تنها بذاری!!!) الانم که شاید با همسرم بخوام برم همیتو میگه
بعد که من تو هرکدوم از موارد بالا بهش ی چیزی میگم میگه من ک چیزی نگفتم هرکاری میخوای انجام بده و...
واقعا غیر این نیست، اما خب همه اینجوری درک ندارن ک
خدارو شکر همسرم واقعا درکش بالاست
اما خب افرادی ک درکشون پایینتر هست هم هستن تو جامعه دیگه (البته کنار اینا مادرهمسرم کلی عیوب دیگه هم همون موقع تو عقد رو من میذاشتن که جای خنده داره)
خاله من دو تا دختراشو رفته از بهزیستی گرفته
بزرگه دوم ابتداییه
برا خالم دعا کنید سرطان داره خوب شه سایش بالا سرش بچه هاش باشه
به نظر من داری خیلی قضیه رو بزرگ می کنی
بیا من صد تا بچه نشونت بدم تو سایت پدر و مادر اصلی چه بلایی سرشون اورده
از کتک و تجاوز و فحش و اعتیاد
تو بزرگترین شانست داشتن یه خانواده سالمه
این که نشستی دونه دونه منفی های زندگیت و جمع کردی و هی فکر می کنی
یه اشتباهه بزرگه
مادرشوهر و ولش کن
مهم شوهرته
حالا هم بشین از بقیه زندگیت لذت ببر
الان تو نگاه کنی صد تا مادر بالای ۳۵ تو همین سایت می بینی که بچه اشون هم سن تو بشه شصت سالشونه
مهم نیست
باور کن
زندگیت از هزاران نفر تو این کره خاکی قشنگ تره
عزیزم اینکه یه سری آدم بی شرف با حرفای مفت دلتو شکوندن نباید باعث بشه توهم مثل اونا فکرکنی ،اگه قرار باشه مطابق خواست،افکار،روش زندگی دیگران تصمیم بگیریم که سنگ رو سنگ بند نمیشه این افکار رو بنداز دوووور
