«شعر۶»

یک شب که

هزار شب نمی‌شود

گره بزن

سیاهی موهایت را

به سیاهی شب

ماهم شو

شب ها
بیهوده از این کوچه می گذرم
می دانی که خانه ی من این حوالی نیست
ظهرها
بیهوده در کافه ها به انتظار می نشینم
عصرها در ایستگاه
کاش یک نفر به شانه ام بزند که هی
کسی که با پای دلش رفته است
با قطار برنمی گردد
و چقدر خوب می شود
آن یک نفر تو باشی

***

در آرزوی جلوه ی مهتاب جمالش 

یارب گدراندیم 

چه شب های سیاهی... 

فرقی نمی کند

پنجه ی طلایی آفتاب باشد

یا انگشت های خیس باران

این پنجره دیگر

جواب سلام آسمان را نخواهد داد

وقتی قرار نیست

تو از این کوچه بگذری

باز کن پنجره ها را که نسیم
روی بالش پری از قاصدکی
خسته از راهی سخت
پشت در منتظر است
تا بگوید که چه سان
دل من بی تاب است

واییی چقدر دلم تنگ شده بود😍

برات....

my love is non stop like sea
its trust like blind
its shine like star
its warm like sun
its soft like flower
AND
its beautiful like u

عشق مثل دریا هرگز متوقف نمیشه
عشق مثل یه آدم کور اطمینان میکنه
عشق مثل ستاره میدرخشه
عشق مثل خورشید گرم میکنه
عشق مثل گل ها لطیفه
و
عشق درست مثل تو زیباست

اولین بار

که بخواهم بگویم دوستت دارم خیلی سخت است

تب می‌کنم، عرق می‌کنم، می‌لرزم

جان می‌دهم هزار بار

می‌میرم و زنده می‌شوم پیش چشم‌های تو

تا بگویم دوستت دارم

اولین بار که بخواهم بگویم دوستت دارم

خیلی سخت است.

اما آخرین بار آن از همیشه سخت‌تر است

و امروز می‌خواهم برای آخرین بار بگویم دوستت دارم

و بعد راهم را بگیرم و بروم.

چون تازه فهمیدم

تو هرگز دوستم نداشتی!

کاش یک نفر بود

که می گفت به من

همه ی آن من از آن تو وقتی که دلت می گیرد …

فری خودش خوب میدونه 🤭🤭
که ما اونو از رودخونه 
درش آوردیم!
بیرون آوردیم… 
آوردیمش توی خونه🙄
حالا پاشو حالی بکن؛ 
برقص و خوشحالی بکن!
مانند ما شو بیشین و پاشو، 🤫
حالا که کبکت میخونه!
اگه نرقصی میشینم؛
عقده ی دل وا می کنم…
نیگا تو چشمات می کنم؛ 
شکوه رو آغاز می کنم
میگم حسن جغجغه رو نون بده و چایی بده!
میگم حالا در بیاره کفشتو، دمپایی بده!
آی ز هشیاران عالم هرکه را دیدم غمی داره اما…
بزن بر طبل بی عاری! که آن هم عالمی داره…😂😂😁😁

هر روز به شیوه ای و لطفی دگری

چندانکه نگه می کنمت خوب تری 

گفتم که به قاضی برمت تا دل خویش 

بستانم و ترسم دل قاضی ببری...