«شعر۶»

اهل حاشا کردن و انکار و کِتمان نیستم

دوستت دارم و از حرفم پشیمان نیستم

سجاد_صفری#  

خرم آن روز کز این منزل ویران بروم

راحت جان طلبم و از پی جانان بروم

گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب

من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت

رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم

چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت

به هواداری آن سرو خرامان بروم

در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت

با دل زخم کش و دیده گریان بروم

نذر کردم گر از این غم به درآیم روزی

تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

به هواداری او ذره صفت رقص کنان

تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

تازیان را غم احوال گران باران نیست

پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

ور چو حافظ ز بیابان نبرم ره بیرون

همره کوکبه آصف دوران بروم

میرم کم کم

كچل كن برو بالا شهر ميگن مده!

برو وسط شهر ميگن سربازي!

بيا پايين ميگن رفتي زندان!

اين همه اختلاف فقط تو شعاع ٢٠ كيلومتر!

مردم عقلشون به چشمشونه. از قضاوتشون نترس!

👌💎💎♣️

از من بگریزید که می‌خورده‌ام امشب

با من منشینید که دیوانه‌ام امشب

بی حاصلم از عمر گرانمایه فروغی

گر جان نرود در پی جانانه‌ام امشب

ترسم که سر کوی تو را سیل بگیرد

ای بی‌خبر از گریه مستانه‌ام امشب

یک جرعهٔ تو مست کند هر دو جهان را

چیزی که لبت ریخت به پیمانه‌ام امشب

اندوه تو شد وارد کاشانه‌ام امشب

مهمان عزیز آمده در خانه‌ام امشب

صد شکر خدا را که نشسته‌ست به شادی

گنج غمت اندر دل ویرانه‌ام امشب....

فروغی

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان

بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود...

حافظ 

خب 

تا وقتی هستی میمونم 😙

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت

باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود....

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست

مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

شعرای قیصر و دوست دارین نه؟🌻🤗

من میــنویسم از تو، تو میـنویسی از من

انگار ما دو روحیم، در انحصار یک تن

چیزی شبیه عشقیــم، چیزی شبیه رویــا

حتی زبان ما هم، گاهی به وصفش الکن

شـــاید خدا برایم، روح تورا فرستــــــــاد

روحی که وصل من بود، نزدیک تر ز گردن

با قصه ی من و تو، شعری دوباره گل کرد

با ماجرای ســیب و زنی کـنــار یـک مرد

زنی که می نشیند، مــات نــگاه رویـت

با گونه های سرخ و با چشم های روشن...

این قصه هم سرآمد، با یک جدایی اما

من مینویسم از تو، تو مینویسی از من♣️💎

👌👌👌👌🌻🌻

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست

پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان

نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست

سر فرا گوش من آورد به آواز حزین

گفت ای عاشق دیرینه من خوابت هست

عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند

کافر عشق بود گر نشود باده پرست