«شعر۵»

@دختربارونی66  

کاش میشد برای ساعتی مرد

آنوقت است که میفهمی چه کسی

در نبودنت دق میک ند

و

چه کسی ذوق می کند

دلم ساعتی مردن می خواهد

به محضِ دیدنت از جای برخیزند بیماران؛
بنا شد با تماشایِ تو طبّ «دیده درمانی»...!

سیدمحمدعلی-رضازاده#

خوب حرف زدن بلد نیستم

آدم جالبی هم نیستم

اما جوری “دوستت دارم”

که  وقتی نیستی گریه می کنم

اى کاش به عقب بر مى گشتم

گاهی فرار میکنم

از فکر کردن به تو

مثل رد کردن آهنگی که خیلی دوستش دارم …!

چایت را بنوش و نگران فردا نباش

از گندم‌ زار من و تو مشتی کاه می ماند

برای بادها …!

نیما یوشیج

@nafasam1370  

این روزها یک تلنگر کوچیک

یه بی تو جهی ساده …

کافیه تا بشینم ساعتها به حال خودم گریه کنم

دلخوشی هام کم شدن و دغدغه هام زیاد

کاش مي‌توانستم اي کاش

خودم را در چشم‌هاي تو

حلق‌آويز کنم.... 🌼✨

شب بخیر غارتگر شب های بی مهتاب من
مِنتی بر دل گذار امشب بیا در خواب من
شب بخیر ای آسمان پرستاره، ماه من
همچو نیلوفر شدی در دیده ی گِرداب من

بی تو میمیرد دلم رحمی به حال زار من
گر چه ویرانست این گلخانه ي گرداب من

مهربانم، غرق بارانم مرا ابری نکن
خوب میدانم دلم ،مستت شده بی تاب من

باز شب آمد، من و تنهایی و یاد لبت
شب بخیر غارتگر شب های بی مهتاب من

تنها یک بار،

می‌توانستم تورا به آغوش کشم...

و نمی‌دانستم که قرار است تو،

چون طوفانی ناگهانی بروی و راه برگشتت را گم کنی

و حال

تو ای آرزوی محالم ،

هرچه بودی

من تورا

”چون شاخه‌ای شکسته  پس از طوفان “

دوست می‌داشتم

_____________________________________

آرزو به دلم ماند

تلافی کند

نگاهت، نگاهم را …

________________________________________

شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد

تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت

به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد

ز محبتت نخواهم که نظر کنم به رویت

که محب صادق آنست که پاکباز باشد

به کرشمه عنایت نگهی به سوی ما کن

که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد

سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم

به کدام دوست گویم که محل راز باشد

چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی

تو صنم نمی‌گذاری که مرا نماز باشد

نه چنین حساب کردم چو تو دوست می‌گرفتم

که ثنا و حمد گوییم و جفا و ناز باشد

دگرش چو بازبینی غم دل مگوی سعدی

که شب وصال کوتاه و سخن دراز باشد

قدمی که برگرفتی به وفا و عهد یاران

اگر از بلا بترسی قدم مجاز باشد

سعدی

گر شکند دل مرا جان بدهم به دل شکن
گر ز سرم کله برد من ز میان کمر برم

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم