ذکرِ تو از زبانِ من،
فکرِ تو از خیالِ من،
چون بِرود؟
که رفتهای در رگ و در مفاصلم...!
سعدی❤
از وسعت تنهاییم آنقدر بگویم
تنها کس من بودی و من هیچ کس تو🍁
دل گفت :
"وصالش به دعا باز توان یافت"
عمریست
که عمرم همه در کار دعا رفت🍁🍁
زندهایم اما از این رنجی که نامش زندگیست
غیر تکراری ملالآور چه باقی مانده است
فاضل نظری
عاشق شده ام بر تو
تدبیر چه فرمایی ؟
از راه صلاح آیم
یا از در رسوایی ؟🌷🌷
چون لباس کعبه بر اندام بت، زیبنده نیست
جز تو بر شخص دگر نامِ "امیرالمؤمنین"
صائب تبریزی
گیسو مفشان، توبه مارا مشکن
چون توبه عاشقان به مویی بند است
سعید بیابانکی
آغوش من و عشق تو و لحظه دیدار
رویای قشنگیست و اما شدنی نیست !❤
میگن هر چی از دوست رسد نیکوست !
پس چرا هر چی از تو میرسه
خاطره . . .
نگاه . . .
لبخند . . .
یاد . . .
ویران کننده است !
منو داغون میکنه !؟💕
در کشور یاد یاس هایش:
بس راه به بی نهایت دور
صحراها کشیده تا به آفاق
دریاها گسترده تا دل نور
در کشور:
افراشته آسمان آبی،
لبخند مَهی که نیست پیدا،
کرده در و دشت ماهتابی،
در کشور:
دریاهاست بی کرانه،
برکرده سپید بادبان ها،
زورق ها زی جاودان روانه
در کشور:
مرغان خیال در چمیدن،
در مزرعِ سبز آرزوها،
سرگرم ترانه، دانه چیدن
در کشور:
مهتاب به نور در فشاندن
در خلوت کوچه باغ هایش
هر خاطره در ترانه خواندن
در کشور:
صدها افسانه گشته خاموش،
صدها افسون ز بند رَسته،
صدها جادو گشوده آغوش،
در کشور:
مهتاب همیشه میهمان است
و آن ساحل برکه ی کبودش
میعادگه فرشتگان است
در کشور:
صحرای جنون و دشت خون است
تازَنده بر آن ز خشم، طوفان
سرمست ز باده ی جنون است
در کشور:
باغی است شگفته پُر گلِ ناز،
مرغی است در آن نهان و از شوق،
سر کرده به بامِ ابر آواز
در کشور:
برجی روییده از دل آب
شسته ی اشک و سرشته ی عشق،
بر دامن ماه رفته در خواب،
در کشور:
پوشیده زمین زمخمل ناز،
جوشیده هزار گلبُن راز،
در کشور:
هر لحظه رسد سلامم از دوست،
بودا آموزدم سخن ها،
جبریل آرد پیامم از دوست،
در کشور:
قصر پریان ز دور پیداست،
رنگین ز امید و روشن از عشق،
با ماه نشسته گرم نجواست،
در کشور:
محرابی غمگین گشوده آغوش،
شمعش خاموش و راهبش گم،
با شب، تنها،نشسته خاموش،
در کشور:
سلطان را دیوان کشیده در بند،
مردم آواره، شهر خاموش،
لشکرها مانده بی خداوند.
در نیمه شبی ستاره باران،
از قلعه ی دیوها گریزد،
بنشیند بر خِنگ بادپایشف
با لشگر دیوها ستیزد.
در نورِ امید بخش مهتاب،
کوه و در و دشت درنوردد،
چون ابر ز شوق ره بگرید
چون برق به تیره شب بخندد،
چون باد، وَزنده تا به کویش،
چون آه، پرنده در هوایش،
آهنگ سفر کند ز غربت،
زی کشورک امیدهایش
علی شریعتی
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
