«شعر۵»

کاش پرده می دانست

تا پنجره باز است

فرصت رقصیدن دارد ....!!!!❤

آینه جان

آینه

پناه به روحت

در تو گریزم که کس نجویدم اسرار

لانه زنبور لحظه هاست مرا عمر

میگزدر و میگریزد

آه

چه دشوار...

من خدا را دارم ٬

کوله بارم بر دوش ٬

سفری می باید ٬ سفری تا

ته تنهایی محض

هر کجا لرزیدی ٬ از سفر ترسیدی

فقط آهسته بگو :

من خدا را دارم ...😔🌹

ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ،
ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ؛
ﺩﺭ ﺩﯾﺎﺭﯼ ﮐﻪ پر ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ،
ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ!؟
ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ پیوﺳﺖ!؟
ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻝ ﺑﺴﺖ!؟
ﺣﺲ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﮔﻮﯾﺪ:
ﺑﺸﮑﻦ ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ،
ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻧﺖ ﺩﺍﺭﯼ!
ﭼﻪ ﺳﻮﺍﻟﯽ ﺩﺍﺭﯼ!؟
ﺗﻮ " ﺧﺪﺍ " ﺭﺍ ﺩﺍﺭﯼ...
ﻭ " ﺧﺪﺍ "
ﺍﻭﻝ ﻭ ﺁخر ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ...

#سهراب_سپهری

شادم که با شکایت تلخی که داشتم

در باغ عشق ، دانه نفرت نکاشتم

بیگانگان اگرچه به من زخم میزنند  

اما رفیق ، از تو توقع نداشتم ...

نگذاشتی سری بگذارم به شانه‌ات  

ای کاش میگذشتی و سر میگذاشتم

شکر خدا که موجب خوشنامی من است  

نامت که بر کتیبه قلبم نگاشتم

ای شعر تازه ، اینهمه تکرار را ببخش  

بی روی دوست ، ذوق چنانی نداشتم😔❤

بازی روزگار را نمی فهمم! من تو را دوست می دارم… تو

دیگری را… دیگری مرا… و همه ما تنهاییم!😔❤

می رسد روزی که بی هم می شویم

یک به یک از جمع هم کم می شویم

می رسد روزی که مادر خاطرات

موجب خندیدن وغم می شویم

گاه گاهی یاد ما کن ای رفیق

می رسد روزی که بی هم می شویم

💖

بگو میکشمت😂😂😂😂

پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را
الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را
قیمت عشق نداند قدم صدق ندارد
سست عهدی که تحمل نکند بار جفا را

مرغ دلم به عشق شما پرکشیده است

تا آسمان کرببلاتان پریده است

من آمدم برای شما نوکری کنم 

من را خدا برای همین آفریده است

عشق در دل ماند و یار از دست رفت
دوستان دستی که کار از دست رفت

ای عجب گر من رسم در کام دل
کی رسم چون روزگار از دست رفت

بخت و رای و زور و زر بودم دریغ
کاندر این غم هر چهار از دست رفت

عشق و سودا و هوس در سر بماند
صبر و آرام و قرار از دست رفت

گر من از پای اندرآیم گو درآی
بهتر از من صد هزار از دست رفت

بیم جان کاین بار خونم می‌خورد
ور نه این دل چند بار از دست رفت

مرکب سودا جهانیدن چه سود
چون زمام اختیار از دست رفت

سعدیا با یار عشق آسان بود
عشق باز اکنون که یار از دست رفت😔❤

👌👌👌

چشم مست تو

به یڪ عشوه که در کارم کرد

از مـِی عـشـق،

عـــلاج دلــــ بیــمارم کرد

من در آن روز زدم

خنـده به میخـانه چو جام

که دل از باده ی دیــدار تو،

سرشـارم کرد

  ✍ #آتش_اصفهانی

دردی است درد عشق

که درمان پذیر نیست

از جان گزیر هست و

ز جانان گزیر نیست

#خاقانی