«شعر4»

شاید😂

عزیز غم‌زده‌ی من؛ مهم نیست که کامل نیستی. در کامل بودن کسالتی هست که حتماً ازش خسته خواهی شد. حتی لازم نیست این‌قدر برای پنهان کردن ضعف‌هات تلاش کنی چون بیش‌تر از کنترلت خارج می‌شوند و از جایی که نمی‌دانی، بیرون می‌زنند و لابد آن وقت بیش‌تر خجالت‌زده می‌شوی. دست بردار از این‌که همیشه نقش آدم خوب و قوی و کامل را بازی کنی. بازنده بودن آن‌قدرها هم ترسناک نیست و کامل نبودن حتی راحت‌تر است. وقتی از تصور  کامل بودن دست برداری می‌توانی دیگران را هم درک کنی و از قضاوت کردن رها شوی چون همه‌ی ما در طیفی از خاکستری زندگی می‌کنیم و اصلا آدمی، همین است

🕊||

گاه باید رویید در کنارِ چشمه ،

در شکافِ یک سنگ به امید فرداها …🌱⛲️

-سهراب سپهری

ای سنگ فرش که شب های بی سحر 

تک بوسه های پای مرا نوش کرده ای 

ای سنگ فرش راه که در تلخی سکوت 

آواز گام های مرا گوش کرده ای 

هر رهگذر ز روی تو بگذشت و دور شد 

جز من که سال هاست کنار تو مانده ام 

بر روی سنگ های تو با پای خسته آه 

عمری بخیر پیکر خود را کشانده ام 

ای سنگ فرش هیچ در این شام تیره ژرف 

آواز آشنای کسی را شنیده ای ؟ 

در جستجوی او به کجا تن کشم دگر 

ای سنگ فرش گم شده ام را ندیده ای؟...  

[من با نخستین نگاه تو آغاز شدم.]

عجب نوشته ای 👌👏

خراب شد تصویرش
حتی اگر خدا فرستد
باران اسیدی برای تطهیرش
برف و پاکی برای تشبیهش
محمد و عیسی برای تضمینش
یا که شیطان را برای تقصیرش
تمام شد
خراب شد تصویرش
🌿||

|  میشود نگاهت را همیشه در خوابم جا بگذاری؟🌚🌱 |

دلتنگی چه برسر تابستان اورده است،

چندروزیست بغض میکند،

آرام میبارد ،

میبارد،

میبارد...

#آرزو_ضابطی

🌿||

قربانام❤️

جانا به غریبستان چندین به چه می مانی 

باز آ تو از این غربت تا چند پریشانی ؟ 

صد نامه فرستادم صد راه نشان دادم 

یا راه نمی دانی یا نامه نمی خوانی 

گر نامه نمی خوانی، خود نامه تو را خواند 

ور راه نمی دانی در پنجه ی ره دانی 

باز آ که در آن مجلس قدر تو نداند کس 

با سنگ دلان منشین چون گوهر این کانی 

ای از دل و جان رسته دست از دل و جان شسته 

از دام جهان جسته باز آ که ز بارانی... 

چالش🍀


من دلم تنگ که نه غمزده ی چشم تو بود

همچو پاییز رخم پژمرده از خصم تو بود

دیده ام  چشم به در منتظره رحمِ تو بود

سر تو گرم با یار دگر اما سر من لبریز از وهم تو بود

تو رهام صفت بودی اما تن من زخمی  از رزم تو بود

در ره نسیان تو ،دل به دریاها زدم

افسوس  که دریا هم سردرگم یشم تو بود

هانا🍀