«شعر4»

عزیز دل نگفتم این شعر 

گفتم بیشتر شعرای شاملو 😍😘😘

چرا آشفتہ میخواھی خدایا

خاطر ما را ؟!

🍁❣🍃

میخواهم دور شوم

گم شوم

بروم از شهرت

که نباشد نفست در نفس هوای من

دل من میخواهد برود تا رویا

برود تا جایی

که نباشد هیچکس

که بگریم

که بمیرم

که روم از شهرت

روح من با یک مرگ

در دل خاک زمین

در دل رویاها

دل من میمیرد...!

بداهه ی انید  

لبی 💋 زیباتر از عناب داری☺️

نگاهی 👀بهتر از مهتاب داری😍

فقط ای نازنین اشکالت اینست😕

که مقداری تو در مخ تاب داری😧😐

اگر تو برشکنی دوستان سلام کنند  

که جور قاعده باشد که بر غلام کنند  

هزار زخم پیاپی گر اتفاق افتد

ز دست دوست نشاید که انتقام کنند

به تیغ اگر بزنی بی‌دریغ و برگردی

چو روی باز کنی بازت احترام کنند

مرا کمند میفکن که خود گرفتارم  

لویشه بر سر اسبان بدلگام کنند

چو مرغ خانه به سنگم بزن که بازآیم

نه وحشیم که مرا پای بند دام کنند

یکی به گوشه چشم التفات کن ما را

که پادشاهان گه گه نظر به عام کنند

که گفت در رخ زیبا حلال نیست نظر

حلال نیست که بر دوستان حرام کنند

ز من بپرس که فتوی دهم به مذهب عشق

نظر به روی تو شاید که بر دوام کنند

دهان غنچه بدرد نسیم باد صبا

لبان لعل تو وقتی که ابتسام کنند

غریب مشرق و مغرب به آشنایی تو

غریب نیست که در شهر ما مقام کنند

من از تو روی نپیچم که شرط عشق آن است

که روی در غرض و پشت بر ملام کنند

به جان مضایقه با دوستان مکن سعدی

که دوستی نبود هر چه ناتمام کنند

سعدی

واااای 😍😍

عالی بود

اوفیناااااااا  

می دونم جان جانان 

همینطوری گفتم 

رود

     قصیده‌ی بامدادی را

                            در دلتای شب

                                            مکرر می‌کند

و روز

از آخرین نفس شب پرانتظار

                                  آغاز می‌شود.

و اکنون سپیده‌دمی که شعله‌ی چراغ مرا

در طاقچه بی‌رنگ می‌کند

تا مرغکان بومی‌ی رنگ را

در بوته‌های قالی از سکوت خواب برانگیزد،

پنداری آفتابی است

که به آشتی

              در خون من طالع می‌شود.

اینک محراب مذهب جاودانی که در آن

عابد و معبود و عبادت و معبد

                                  جلوه‌ای یکسان دارند:

بنده پرستش خدای می‌کند

هم از آن‌گونه

                که خدای

                           بنده را.

همه‌ی برگ و بهار

در سر انگشتان توست.

هوای گسترده

                در نقره‌ی انگشتانت می‌سوزد

و زلالی‌ی چشمه‌ساران

از باران و خورشید تو سیراب می‌شود.

زیباترین حرفت را بگو

شکنجه‌ی پنهان سکوتت را آشکار کن

و هراس مدار از آن که بگویند

ترانه‌ای بیهوده می‌خوانید.-

چراکه ترانه‌ی ما

ترانه‌ی بیهودگی نیست

چرا که عشق

               حرفی بیهوده نیست.

حتی بگذار آفتاب نیز برنیاید

به خاطر فردای ما

اگر

    بر ماش منتی است؛

چرا که عشق

خود فرداست

خود همیشه است.

بیشترین عشق جهان را به سوی تو می‌آورم

از معبر فریادها و حماسه‌ها.

چرا که هیچ چیز در کنار من

                                  از تو عظیم‌تر نبوده است

که قلب‌ات

چون پروانه‌ای

ظریف و کوچک و عاشق است.

ای معشوقی که سرشار از زنانگی هستی

و به جنسیت خود غره‌ای

                             به خاطر عشقت!-

ای صبور! ای پرستار!

                            ای مومن!

پیروزی‌ی تو میوه‌ی حقیقت توست.

رگبارها و برف را

توفان و آفتاب آتش‌بیز را

                              به تحمل و صبر

                                                 شکستی.

باش تا میوه‌ی غرورت برسد.

ای زنی که صبحانه‌ی خورشید در پیراهن توست،

پیروزی‌ی عشق نصیب تو باد!

این برای آیداست

عاقبت جوجه مرغ خواهد شد (بلا نسبت شما) 

گل منی🌹

جان دلم که 💓💓💓

تا تو مرادِ من دَهی، کُشته مرا فراقِ تو...

عالی میبیننگاه زیبا داری

عشقمی

ای ز عشقت 

عالمی 

ویران شدہ !

🍁❣🍃

عاشقتمممم

مرحبا 👌👌💖🍀