«شعر ٣»

شیرین من بمان مگر این روزگار تلخ فرهاد خسته را به نگاهی امان دهد

در زلف شب گره بزن آن زلف مست را شاید شبم به سوی تو راهی نشان دهد

حرفی بزن که عشق به هر واژه گل کند ما را نصیب دیگری از این زمانه نیست

با من از عاشقانه ترین لحظه ها بخوان حتی اگر هوای دلی عاشقانه نیست

با من بخوان تا این ترانه را با تو سفر کنم با من بخوان تا در هوای تو شب را سحر کنم

با من بخوان ...

شاید شبی که میبرد افسانه ی مرا ، روزی برایم از تو نشانی بیاورد

شاید همین ترانه که بر دوش باد رفت در جان خسته تاب و توانی بیاورد

با من بخوان تا این ترانه را با تو سفر کنم با من بخوان تا در هوای تو شب را سحر کنم

ممنون از پاسخ شما 

حدس میزدم و این سبک شعر مخصوص ایشونه 

بسیار بدیع و منحصر بفرده موضوع اشعارشون

من خیلی این سبک رو دوست دارم 

سپاس مجدد

اجی چشمت روشن تاپیک برگشت 😍😘

یا گرمی یک بوسه به پیشانی من باش

یا علت یک عمر پریشانی من باش

با فاصله ای امن که آسیب نبینی

بنشین و فقط شاهد ویرانی من باش

 هر بار که عاقل شده ام خیر ندیدم

یک بار بیا و‌تو به دیوانگی من باش

من جای تو با لحن و لبت شعربخوانم

تو جای من و محو غزل خوانی من باش

ناچار به مرگم ته این قصه بیا و

یک معجزه در قسمت پایانی من باش...

سیدتقی-سیدی#  

ای در میان جــانم و جان از تو بی‌خـــبر

از تو جهان پر است و جهان از تو بی‌خبر

نقش تو در خـــیال و خیال از تو بی‏نصیب

نــــام تو بر زبان و زبان از تو بی‌خـــــــبر

چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان

در جان و در دلی، دل و جان از تو بی‌خبر

از تو خــبر به نام و نشان است خلق را

وانگه همه به نام و نشان از تو بی‌خـــبر

شرح و بیان تو چه کــــنم زان که تا ابد

شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی‌خبر

جوینــدگان گوهــــــر دریای کُنــــــه تو

در وادی یقـــین و گــــمان از تو بی‌خــــبر

عطار اگر چه نعـــره‏ ی عشق تو می‌زند

هستند جمــــله نعره‏ زنان از تو بی‌خـــــبر

عزم آن دارم که امشب نیم مست

پای کوبان کوزه دُردی به دست

سر به بازار قلندر در نهم

پس به یک ساعت ببازم هرچه هست

تا کی از تزویر باشم خودنمای

تا کی از پندار باشم خودپرست

پرده پندار می‌باید درید

توبه زهاد می‌باید شکست

تو بگردان دور تا ما مردوار

دور گردون زیر پای آریم پست

مشتری را خرقه از سر برکشیم

زهره را تا حشر گردانیم مست

پس چو از جهت بیرون شویم

بی جهت در رقص آییم از الست

ای وای ببخشید 

سلام 

ظهرت بخیر 

خداروشکر خوشحال شدم ک رو زدنمون بی نتیجه نموند 

ما ز خرابات عشق مست الست آمدیم

نام بلی چون بریم چون همه مست آمدیم

پیش ز ما جان ما خورد شراب الست

ما همه زان یک شراب مست الست آمدیم

خاک بد آدم که دوست جرعه بدان خاک ریخت

ما همه زان جرعه دوست به دست آمدیم

ساقی جام الست چون و سقیهم بگفت

ما ز پی نیستی عاشق هست آمدیم

خیز و دلا مست شو از می قدسی از آنک

ما نه بدین تیره جای بهر نشست آمدیم

دوست چو جبار بود هیچ شکستی نداشت

گفت شکست آورید ما به شکست آمدیم

گوهر عطار یافت قدر و بلندی ز عشق

گرچه ز تأثیر جسم جوهر پست آمدیم

میذارم ملکه ی ذهنتون بشه

بوسعید مهنه در حمام بود

قایمیش افتاد و مردی خام بود

شوخ شیخ آورد تا بازوی او

جمع کرد آن جمله پیش روی او

شیخ را گفتا:«بگو ای پاک جان!

تا جوانمردی چه باشد در جهان؟»

شیخ گفتا «شوخ پنهان کردن است

پیش چشم خلق نا آوردن است»

این جوابی بود بر بالای او

قایم افتاد آن زمان در پای او

چون به نادانی خویش اقرار کرد

شیخ خوش شد، قایم استغفار کرد

خالقا، پروردگارا، منعما

پادشاها، کارسازا، مکرما

چون جوانمردی خلق عالمی

هست از دریای فضلت شبنمی

قایم مطلق تویی اما به ذات

وز جوانمردی ببایی در صفات

شوخی و بی‌شرمی ما در گذار

شوخ ما را پیش چشم ما میار

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت:

آمدم! نعره مزن! جامه مدر! هیچ مگو! ...

مولانا#  

دشمنتون شرمنده 🌹

چشم 

اگر که درد، از این گریه تا عصب برسد

اگر که عشق، لبالب شود به لب برسد

که سال ها بدوی، قبل خط ّ پایانی

یواش سایه ی یک مرد از عقب برسد

شبانه گریه کنی تا دوباره صبح شود

که صبح گریه کنی تا دوباره شب برسد!

که هی سه نقطه بچینی اگر... ولی... شاید...

کسی نمی آید، نه! کسی نمی اید