بچه هااااا کمک
من 15 روزه اومدم خونه بابام قهر
اصلا و ابدا همسرم و خانوادش سراغی ازم نگرفتن
تقصیر شوهرمم هست هروز و هرشب و هرثانیه با رفیقاشه بی مسئولیته بچه ننه س
دوساله باهاش حرف زدم محبت کردم دعوا کردم به خودش گفتم به دوستاش گفتم به خانوادش گفتم
هیچ تغییری نکرده بدترم میکنه عمدا؛
روز اول گفت ماشینو خونه دارم خانوادش گفتن ما پشتیشیم
ولی همش دروغ بود بازم کنار اومدم با بیکاریش
ولی این دیگه خیلی زبون درازه خانوادشم همش به غیر کمک مالی پشتش در میان و توکارام دخالت میکنن
همیشه من متهم میشم
نکنه مثبت این زندگی چی بوده
با این چیزایی که داری میگی و با توجه به اینکه درست بشو هم نیست
خب چه بهتر که سراغتو نگیره
توهم تکلیفت یه سره میشه
رفیق شوهرت باش تا با دیگران رفیق نشود. جمله از خودم (ع)
بایدسفت وسخت ادب بشه بهتره باتهدیدبه اجرای مهرشروع کنی
بمون خونه پدرت تا آدم بشه.آدم هم نشد وقتت رو تلف نکن.این آدمی که تو گفتی مرد زندگی نیس
مهراوه بذار اجرا با قدرت شرط کن تکرار کنی جدا میشم....
والا بخدا جدا بشی بهتر از این استرس و جنگ اعصابه
ویژگی مثبت چی داره عزیزم ک باهاش موندی
خوب یه دعای زبون بند براش بگیر
ای داد
برو پیش مشاور
نشستی خونه پدرت ک چی بشه
ب بزرگترت بگو با بزرگتر شوهرت حرف بزنن تکلیفت معلوم بشه
