من الان از تنها کاری که مثه چی پشیمونم اینه که وقتی خونمو دزد زد از ترس پاشدیم اومدیم خونه روبرویی مادرشوهرم اینا زندگی کردیم.تو یه خونه کلنگی قدیمی کوچیک که مال پدرشوهرمه.خونم خیلی بزرگ و قشنگ بود هرکاری میکنم شوهرم راضی نمیشه دیگه ازاینجا بریم.پول داره که از اون بهترشو بخره ولی هرچی میگم بدتر لج میکنه باهام میگه من راحتم اینجا.چقدر دعوا کردم باهاش بیفایده بود.با خونواده خودشم خوب نیستم که باهاشون رفت امد کنم ی جورایی دلم میخاد از اینجا فرار کنمممم.بچمونم که دنیا اومد هرچی میگم اینجا محیطش خوب نیس اینجا راحت نیست بچه باز لج میکنه میگ من همینجا میمونم
هیچی
هرچی بود تموم شد رف
از بدنیا اومدنم 😐😐😑
با محبتم ينفر فك كرد دوسش دارم و خيلي اسيب ديد
به عقب برميگشتم مراقب رفتارم بودم ك به اينجا نرسه
البته مال خيلي سال پيشه قبل ازدواجم
از همه چی تا الان اما دارم میسازم آیندمو
از اين كه قبولش كردم پشيمونم 😛😶
بگو بمون تا بپوسی من میرم با بچه تو بمون با آق ننت
نرم خارج
نمیدونم. بهش فکر نمیکنم چون مثله خوره میوفته تو جونم یه سره خودخوری میکنم که چرا اونجوری کردم
از ازدواج زودهنگام و بی فکرانه م
از تغییر رشته م
از کل زندکی پشیمونم از بدنیا اومدنم
از این ک با شوهرم ازدواج کردم اگر شناخت الان از جاریم رو اون موقع داشتم هیچچچ وقت وارد این خونواده نمیشدم
رشته ای که خوندم. ترسای بی‌مورد که داشتم
و از مهم تر اعتماد کردنم به پدر مادرم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
