اگر تفاوتهای روحی و روانی زن و مرد، نادیده گرفته شوند، ناخواسته، دعوا پیش میآید. بهترین راه برای جلوگیری از دعوا، این است كه در ایجاد و نیز حفظ رابطهای صمیمی و صادقانه، تلاش كنیم. هر چه انسان با كسی صمیمیتر باشد، گوش دادن به حرفهای او - آن هم بدون عكس العمل به احساسات منفی - مشكلتر است.
در دعوای بین زن و شوهرها، معمولاً موضوع مورد اختلاف، باعث دعوا نمیشود؛ بلكه نحوه بیان نظرات است كه طرفین را میرنجاند و به موضعگیری وادار میكند. هنگامی كه مردی از لحن همسرش این چنین برداشت میكند كه زن، قصد مبارزه با او را دارد، همه تلاش خود را به كار میبرد تا ثابت كند كه خودش درست میگوید و حق با اوست و بنابراین، به احساسات زن، توجهی نمیكند و هنگامی كه مرد به احساسات زن توجه نمیكند، او را با بیمهری میرنجاند؛ و حتی حق ناراحت شدن را نیز به او نمیدهد، بدیهی است كه زن را از خود رنجانده و او را آزار داده است.
در این گونه موارد، زن هم از خود واكنش نشان داده، مرد را ناراحت میكند. مرد كه علت واكنش زن را نمیداند، به جای تغییر لحن، به تفسیر و توجیه منظور خود میپردازد و نمیداند كه در حال تدارك مقدمات یك مشاجره و دعوای تمام عیار است. او تصور میكند كه این زن است كه قصد دعوا دارد؛ در حالی كه زن، در واقع، قصد دارد در مقابل لحن تهاجمی شوهر، از خود دفاع كند و توضیحات شوهر را یك توجیه بیمورد دانسته، عصبانیتش بیشتر و بیشتر میشود.
نكته مهم این است كه برخلاف مردها كه یا سكوت میكنند و یا راهحل نشان میدهند، زنها با گله كردن و شكایت، كار را به دعوا و مشاجره میكشانند.
بهترین روش برای حرف زدن با همسر را یاد بگیرید