با سلام من ۲۸ سالمه و مجردم تو یه خانواده ی کاملا سنتی با وضع مالی متوسط تو شهرستان زندگی میکنم تو شهر من و همه جای ایران عرف اینه که اصولا تا ۲۸ سالگی طرف تحصیل کرده و شاغل شده یا داره دنبال کار میگرده یا هم در شرف ازدواجه هرچند تو شهر من از ۱۷ سالگی دخترا ازدواج میکنن کاری که من نکردم!علیرغم توانایی و استعدادم به خاطر دخالتای بی جای خونواده ام و سوق دادنم به رشته ای که ازش نفرت داشتم بعد از تموم کردن پیش دانشگاهی و کنکور دادنای ناموفقم رسما درس و بوسیدم و گذاشتم کنار هرچند همیشه ته دلم احساس پوچی و بدی داشتم دوستام الان همه دانشجوی دکتران اما من هنوز اندر خم یک کوچه ام. اما چند وقتیه که یه تصمیم گرفتم که میخوام عملیش کنم میخوام حقوق دانشگاه تهران قبول بشم چیزی که همیشه عاشقش بودم حالا شما بهم بگید تو این سن میارزه؟اینکه من قراره ۳۳ سالگیم تازه کارشناسیمو تموم کنم میارزه؟ با این اوضاع اقتصادی کشور میارزه؟آیا میتونم موفق بشم و به چیزایی که میخوام برسم؟ خانواده و دوستام و دور و بریام همه بهم میگن نمیارزه! میگن بشین بخون همین جا پیام نور برو ۳ ساله تموم میکنی! میگن بین دانشگاه ها فرقی نیست! میگن بیکاری اپیدمیک شده و ربطی به دانشگاه و رشته ی فارغ التحصیلیت نداره اما من نمیخوام یه وکیل معمولی بشم حالا که دیر شروع کردم باید عالی تموم کنم شما بهم بگید چیکار کنم؟!!!!
عالى تمومش كن
اگه میخوای پیام نور بری اصلا دانشگاه نری بهتره فقط پول و وقتت تلف میشه
عزيز دلم هيچوقت براي پيشرفت دير نيست، اگر واقعاً علاقه مند هستي حتماً تلاش كن كه به خواسته هات برسي؛ آرزوهات بسيااااار بزرگ هستند اما دست نيافتني نيستند
اتفاقا یکی قبلا تاپیک زده بود حقوق پیام تور خونده بود اما چون مطالعش زیاد بود بعد از تموم شدن درسش او اولین آزمون وکالت قبول شده بود و الان ده ساله که وکیل بود و دفتر داشت
به سنت نگاه نکن
فقط یه عدده
میگی تا 33 سالگی کارشناسی بگیری
خب خیلی خوبه بعدش قراره خیلی عمر کنی حداقل مفیده و راضی هستی
تو هر سنی هستی تلاش کن و به چیزی که میخوای برس
زبون و روی حقوق هم داری ؟ چون باید ادمی باشی ک بتونه بپیچونه! بتونه حرف مناسب اون شرایط رو بزنه ...! و خیلی چیزای دیگه ، بقیشم بستگی ب تلاشت داره یکی بیخیال میشه یکی درسخت ترین شرایط ادامه میده
عزیزم اینکه بیکاری فراگیره و برای رشته حقوقم زیاده که شکی نیست امار بیکاری رشته ها را سرچ کن ببین چقدره ؟ یا اینکه حوصلت میشه با بچه ها دهه ۸۰ بری بشینی سر کلاس ایناهم هستن .
ولی بعضی وقتا یچیزایی برای ادم حسرت میشن اگه واقعا ته دلت اینکه دوست داری این رشته را تهران بخونی براش تلاش کن و به چیزای منفی فکر نکن . هر رشته ای هرچقدرم بیکار داشته باشه به خود ادم بستگی داره اگه تو درس خون و موفق باشی قطعا به خواستت میرسی .
حتی نرسیم تهش میگی تلاش کردم نشد همش حسرت نمیخوری که اگه میرفتم چی میشد
.
معضلات کارتو بنویس نکات مثبتم بنویس اینجوری بهتر میتونی نتیجه گیری کنی که چکار کنی .
من تو نیستم بنابراین نمیتونم بجات تصمیم بگیرم شرایط زندگی همه باهم فرق داره
عالیه ! یکی از خانمهای فامیل ما عاشق پزشکی بود. ولی درس خونده بود و معلم بود. همه میگفتن برای چیته. باورت بشه یا نه سه سال پشت کنکور موند و بعد با رتبه صد و ده پزشکی قبول شد و به عشقش رسید . حالا همونا که میگفتن نمیخواد الان تحسینش میکنن به حرف دلت گوش بده
فقط اینو بدون اگه اقدام نکنی چشم به هم بزنی شدی 33 ساله و هنوزم توی همون وضعیت به قول خودت اندرخم یه کوچه ای. پس شروع کن. به حرفایی منفی هم گوش نده. برو دنبال آرزوهات.
