به اینکه وقتی تو خیابون میرم هر کس با دوست و مادر و پدر و ... و خلاصه با یه نفر اومده داره یه چیزی میخوره یا راه میره و من هیچکسو ندارم.
جدیدا لباس میپوشم میرم بیرون خیابون اولی پشیمون میشم و حوصلم سر میره بر میگردم تو همین قفسم
به جز این هیچی چون با نداشته هم کنار اومدم