احساس بی ارزش بودن میکنم تو این زندگی لعنتی.

شوهر من از اول که عقد کردیم جای خوشحالی همش میگفت آدم زن گرفتن نبودم در صورتی که خودش میخواست تو عقد نذاشت جدا شم میگفت دوست دارم تو عصبانیت یه حرفی زدم ..... الان که چند ساله داره میگذره باز رفتاراش اوکی نیست ولی اصلا راضی به طلاق نیست با خانوادم خوبه به خودم گاهی محبت میکنه ولی تا خلاف میلش برخورد کنم خیلی بد میشه،هیچ وقت به فکر خوشحال کردنم نیست ولی من خیلی دوست دارم راضیش کنم یه کاری کنم به چشمش بیاد مثلا دیروز از صبح از تهران رفتم کرج یکسری وسیله بود که باید میبردم کرج که سنگینم بودن ولی قابل حمل بود دلم نیومد آخر هفته تو خونس بخواد صرف این کار بشه اول فهمید این کارو کردم تلفنی گفت ممنون اذیت میشی بعد عصرش که رسیدم خونه بعد از ۹ ساعت رسیدم خونه گفتم دستم خیلی درد میکنه شام بگیر داری میای گفت خودت بگیر گفتم من تازه رسیدم قطع کرد بعد اس داد که ر...یدم به شانسم که تو گیرم افتادی میگم خستم حال ندارم تو اصلا بیخود کردی رفتی تا کرج که الان حال نداشته باشی.حالا از خداش بود ولی سر یه خواسته ی من اینطوری رفتار کرد خیلی دلم گرفته تا میگم نه یا مخالفت میکنم خیلی بد برخورد میکنه.