این بچه منو خیلی میترسونه
بجا اینکه خوشحال بشه بعد عمری جایی دعوت میشیم یا کسی میاد خونمون
انقد جیغ میزنه طرف میگه من برم بعدا میام
همه هم میگن بچت رو چرا اینطوری بار اوردی چرا لوسه
نوع رابطه هم مهمه .بزرگترا باهاش دالی بازی کنن .بچه سوارشون شه راه برن ،یا مثل بچه ها با اسباب بازیاش بازی کنن ،صرفا اسمشو صدا کنن بقل کنن اون صمیمیت ایجاد نمیشه .این تجربه خود منه
ببین بزرگترهای اطرافش فقط منو باباشیم
ما اینجا هییییییچ کسیو نداریم
منم باهاش از نوزادی تا الان نوزاد بودم
باهاش غلت زدم چار دستو پا رفتم جوریکه خودشم خندش میگیره
از ۳ ماهگی بردمش ژیمناستیک با خودم
الانم همش بازی دالی موشه بازی میکنیم
فقط خر سواری ندادم بش که اونم میدم
دوست عزیز من همون اول گفتم دیر به دیر جایی میرید شما گفتید عادی مثل همیشه .به نظر منم رابطه کم داشتنه و دیر به دیر داشتنه .تا حالا عروسی بردیش ببینی عکس العملش به صدای بلند چیه ؟
خدا کنه خدا کنه همین جور عادی باشه برا اینم
جونم در اومد از غصه و نگرانی
البته فروشگاه میبرمش ادمارو دوس داره ها نگا میکنه میخنده بازی میکنه اما کافیه یکی به من سلام بکنه این منو اون ادمو نابود میکنه
من منظورم غیر از شما و پدرش بودید که باهاش بازی کنن عین بچه ها .اقوام نزدیک ،دوست
خدایا بسمه دیگه این بچه رو خوبش کن یه بار از دوش من کم بشه 😥😭😭😭
😆😆😆 عیبی نداره. اون لحظات محکم بغلش کن و بهش مرتب و با تاکید بگو با تو کاری نداره. بچه ی من اینطوری اروم میشد تا حدودی. اگر هم صلاح میدونی به دوستات بگو مطلقا باهاش حرف نزنن و نگاهش هم نکنن. فقط وایسن با خودت حرف بزنن. شاید اینطوری فهمید واقعا کاری به کار اون ندارن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
