من همسرم تا هفت عصر سر کاره کارمنده میتونه یه ساعت زودتر بیاد ولی نمیاد تو کارشم داره پیشرفت میکنه ازش راضین ولی همش میگم تو رو خدا یه ساعت زود بیا پیش هم باشیم هفت صبح میره تا هفت عصر منم دانشگاه میرم ولی ترم اخره کم واحد برداشتم تو خونه حوصلم سر میره...میگم اول زندگیمونه یه ساله و سه ماهه عروسی کردیم بیا بیشتر باهم وقت بگذرونیم ولی اصلا فرصت نمیشه یه ماهه میخام برم دکتر پوست وقت نیس یکمی فهمیده بهش وابسته شدم اخلاقش تغییر کرده ....پوووووف ببخشین پرحرفی کردم
به مرد هی نباید بگید بیااا زود خونه یا تق بزنید و هی بچسبید چون اولا حس اینکه شما صعیفید بهش دست میده دوما اینکه با خودش میگه من این همه واسه زندگی کار میکنم و زحمت میکشم ولی درک نمیکنه و جلو پیشرفتم و میگیره ..این موضوع بیشتر تو خانم های خانه دار هست وگرنه اگر سرتون شلوغ باشه این فکرارو نمیکنید ...بعدم دلبستگی خوبه ولی وابستگی اصلا
یکم خودتو سرگرمکنی اذیت نمیشی یعنی اصلا متوجه نمیشی منو شوهرم چون شغله هر دومون جوریه که یه ساعته مشخص نداره روزای مختلف فرق داره اکثرا تایمامون با هم نمیخونه از صبح تا شب ساعت ۹-۱۰شاید تو روز هم دیگه ۱ساعتم نبینیم ولی دیگه عادت کردیم دیگه