دوست مامانم برای پسرش ازم خواستگاری کرد یه جلسه پسرشو اورد خونمون باهاش حرف زدم پسر خوبی بود ولی نمیدونم چرا نتونستم قبولش کنم شاید چون ارزوهام بزرگه و اون با پول کمی که داشت نمیتونست ازپسش بربیاد مامانش امشب زنگ زد برای جواب منم باهاش حرف زدم گفتم قصدشو ندارم و اینا گریش گرفت و خداخافظی کرد بعد خداحافظی منم گریه کردم هیچوقت دلم نخواسته اشک از چشمی کسی بیاد خیلی امیدوار بود مادرش میگفت پسرش تغییر کرده اقاتر شد چسبیده به کارش و خوشحاله من امیدشو ناامید کردم چرا اشکام بند نمیاد شام نخوردم ناهار خوردم گشنمم نیست دلم میخواد برم یه جا که کسی نباشه فقط داد بزنم و هق هق کنم
هردو چندسالتونه
عزیزم اتفاقی نیفتاده الکی بزرگش نکن میرن یه جا دیگه خاستگاری ازدواج میکنه.احتمالا فکر میکرد جوابت مثبته خورد تو ذوقش. زندگی مسخره بازی نیست از روی دلسوزی تصمیم نگیر
عزیزم اگر پسره خوب وبا ایمان بوده وشما به دلیل مالی اونا رد کردی خیلی کارتون اشتباه بوده چون خداوند روزی دهنده است اوست که از جاهایی که گمان نداری چنان روزی عنایت می کنه که زندگی از این رو به ان رو میشه.
یعنی هیچکی جز شما نبود جواب رو بده از شما باید بپرسن ؟؟مادری پدری ....
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
