اخي منم فقط يدونه دوست صميمي دارم همشم باهم دردودل ميكنيم ،تواين دوره زمونه سخت بخواي بكسي هم اعتماد كني گلم
دوس ب چ دردی میخوره
تو این دوره راحت نمیشه به کسی اعتماد کرد.من دوست دارم ولی درددل نمیکنم.مسائلمو پیش خودم نگه میدارم.مینویسم پاره میکنم.گاهی دلم یه ادم مطمئن میخواد و ناشناس که منو نشناسه ولی پای حرفام بشینه
شوهرم وقتی با دوستاش میره بیرون من انقدر حسودی میکنم
بله گلم درکت میکنم سخته تو این دور زمونه دوست مورد اعتماد پیدا کردن😍😍
منم تا وقتی که تو شهرخودم بودم خوب بود دوسه تا دوست داشتم باهم وقت میگذروندیم ولی از وقتی که بخاطرشوهرم اومدیم شهر غریب هیچکسو ندارم همش تو خونه تنهام و دلرم افسرده میشم بیرونم نمیرم چون وقتی میبینم همه با دوستاشون یا حداقل یه نفره دیگه میان بیرون و شادن من ناراحت میشم
کاملا من با حرفتون موافقم
من یکسالی میشه با یکی از همسایه هامون که همسن هستیم تقریبا دوست شدیم ، بعدا فهمیدم درد دلامو میره به یکی از دوستاش که خاله دوست صمیمیم هست میگه خیلی ازش ناراحت شدم ، همچنان باهاش دوستم ولی دیگه نه باهاش درد دل میکنم و نه دیگه اعتماد دارم بهش
خیلی از دوستای صمیمی زندگی ادمو حتی خراب میکنن
بهترین دوستت همون همسرته دیگه
کلا دوستی ما خانوما تهش دلخوریو دعواس هرجور دیدم!
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
